Δεν είμαι Αγανακτισμένος

Τελικά δεν είμαι «Αγανακτισμένος» μάλλον  «πικραμένο» μπορώ να χαρακτηρίσω τον εαυτό μου.

Βαθιά πικραμένος για ότι βλέπω γύρω μου.

« Μωραίνει Κύριος ον βούλεται απολέσει»  διαβάζω στο Ευαγγέλιο.

Χαζέψαμε όλοι τελικά μπροστά στο Τέλος η εκπαιδευτήκαμε ραγιάδες;

16-17% η ανεργία. 500 € εκείνη άλλα 500 εκείνος άντε να παντρευτείς και να κάνεις παιδιά φώναζε πριν ένα χρόνο η Καννέλη.  Δεν πειράζει, ο εποικισμός της χώρας έχει ήδη ξεκινήσει. Η φύση απεχθάνεται τα κενά.

Έχω πάψει ποια να φοβάμαι την χρεωκοπία. Ίσως μάλιστα  να είναι και η καλύτερη λύση. Ποιος ο λόγος να μείνουμε στην ζώνη του euro αν για τα υπόλοιπα 20-30 χρόνια τρώμε τις σάρκες μας;

Αλλά και πάλι αυτή η λύση με τρομάζει γιατί θα πραγματοποιηθεί από την πολιτική ελίτ της χώρας. Πριν κάμποσα χρόνια είχα ακούσει τον Σημίτη να δηλώνει πως ξεπληρώσαμε τα δάνεια της Επανάστασης του ΄21. Μα πως γίνεται; Σαν χώρα είχαμε δηλώσει κάμποσες φορές χρεωκοπία.

Η μόνη χώρα στον κόσμο που δηλώνει χρεωκοπία και μετά αναγνωρίζει τα χρέη της για να μην δυσαρεστήσει τους «αφέντες» της.

Ραγιάδες, ραγιάδες. Καταντήσαμε παράδειγμα προς αποφυγήν. Δεν θα γίνουμε Ελλάδα φωνάζει ο Πρωθυπουργός της  Ιαπωνίας, βλέπετε τι έπαθαν οι Έλληνες; ο Πορτογάλος.

Ανίκανους, τεμπέληδες, διεφθαρμένους μας αποκαλεί ο Τζέφρυ. Και δεν κουνιέται φύλλο.

Χάσαμε κάθε ίχνος αυτοεκτίμησης, αυτοσεβασμού, αξιοπρέπειας.

Καταντήσαμε οι απόκληροι των Βαλκανίων   οι ζητιάνοι του Κόσμου.

Ζητιανεύουμε χρήματα από τοκογλύφους και νοιώθουμε ευτυχείς για τους ηγέτες μας που πέτυχαν κάτι τέτοιο.

ΔΕΝ είμαι αγανακτισμένος.

Είμαι πρόβατο που απλά βελάζει όταν το πάνε στον Χασάπη.