Στην Μέγγενη των Κομμάτων.

Στα τελευταία 40 χρόνια τα πολιτικά κόμματα της χώρας πέτυχαν την συνέχιση της λειτουργίας του ολιγαρχικού συστήματος που κυβερνά την χώρα από την ανεξαρτητοποίησή της, εκμεταλλευόμενα την δίψα του Έλληνα για Δημοκρατία.

Από φορείς της δημοκρατίας μεταλλάχθηκαν σε όχημα της ολιγαρχίας.

Η ελληνική ολιγαρχία τα κατάκτησε και πέτυχε την μετεξέλιξη τους σε κάτι ξένο προς την δημοκρατία, τα διάβρωσε.

Και με αυτό το σχήμα, σε αγαστή συνεργασία με την οικονομική ελίτ έχουν φιμώσει και στραγγαλίσει κάθε δημιουργική φωνή αυτού του τόπου.

Μέλη τους η άρχουσα τάξη της χώρας.

Μελετώντας την ιστορία θα βρεις τα ίδια άτομα, τις ίδιες οικογένειες παντού.

Χαμαιλέοντες της πολιτικής! Από την αυλή του βασιλιά, στο παρακράτος του δικτάτορα, και από το αντάρτικο στα βουνά στον κλειστό κομματικό κύκλο της λεγόμενης δημοκρατίας.

Δημιουργούν εχθρούς και τους ξανακάνουν φίλους για να τους ξανακάνουν εχθρούς με μοναδικό σκοπό την νομή της εξουσίας και το πατρονάρισμα των πολλών.

Δημοκρατικό κουστούμι, ολιγαρχικό σώμα και αδίστακτη τσέπη.

Ψηφίζουν και καταργούν νόμους προς όφελός τους. Προστατεύουν και επιβραβεύουν με κάθε τρόπο τα μέλη τους.

Απαιτούν Omertà και πληρώνουν με χρυσό και αξιώματα.

Χρησιμοποιούν αξίες και ηθική μόνο και μόνο για να κρύψουν την δίψα τους για εξουσία και για να σπείρουν την διχόνοια στον λαό.

Τα κόμματα από φορείς δημοκρατίας, κλειστές λέσχες για να εξυπηρετούν τα συμφέροντα αυτής της ελίτ και να υπονομεύουν την ομόνοια της χώρας προς όφελος των κρατούντων.

Ποτέ δεν υπήρξε μια κυβέρνηση όλων των Ελλήνων παρά μόνο κομματικές.

Δεν είχε σημασία ποιο κόμμα κυβερνούσε, τα μέλη και όλων των υπολοίπων είχαν μερίδιο στην νομή, στην λεία της εξουσίας.

Άσχετα αν ήσουν αριστερός, δεξιός, κεντρώος υπήρχε πάντα κάτι και για σένα αρκεί να ήσουν πιστός, όποια κυβέρνηση και αν ήταν ή είναι στην εξουσία.

Μία η παράταξη: Αυτή που βλέπει την χώρα σαν λεία και τον λαό της σαν υπόδουλους.

Παράδειγμα η σημερινή μνημονιακά τρικομματική κυβέρνηση.

Μέσα σε μια νύχτα ιδεολογίες και διαφορές δεκαετιών ξεχάστηκαν.

Και ξεχάστηκαν όχι προς όφελος των πολλών αλλά για πλουτισμό των λίγων και ισχυρών.

Η άρχουσα τάξη της χώρας κατέβασε και το τελευταίο φύλλο συκής και έδειξε το πραγματικό της πρόσωπο: Πιστός υπηρέτης συμφερόντων, πλήν των Ελληνικών.

Καταστρέφουν και ξεπουλούν την χώρα με την ίδια ταχύτητα που μπολιάζουν με φόβο τον λαό για να πετύχουν την παραμονή τους στην εξουσία.

Με όχημα το κόμμα, γίνονται αριστεροί, δεξιοί, κεντροδεξιοί, μεσαίος χώρος, προοδευτικοί, ακροδεξιοί, ακροαριστεροί αλλά είναι όλοι μια παράταξη, ένα σύστημα.

Ένα σύστημα που απομυζά την ενέργεια και τον πλούτο τούτης της χώρας.

Κρύβονται πίσω από το κόμμα, διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους στο όνομα της δημοκρατίας και επιφυλάσσουν την ποιο στυγνή δικτατορία για τούτον τον λαό.

Επέβαλαν χωρίς αιδώ την φτωχοποίηση των Ελλήνων την εξαφάνιση του κοινωνικού κράτους, την κατάργηση των δημοκρατικών ελευθεριών, του κράτους δικαίου και μετέτρεψαν την χώρα σε τριτοκοσμικό προτεκτοράτο.

Με την ίδια αναίδεια που ο τσιφλικάς του προηγούμενου αιώνα απαιτούσε το δικαίωμα της πρώτης νύχτας (jus primae noctis), και οι σημερινοί απόγονοί του απαιτούν το γάλα των παιδιών μας για να χορτάσουν τους αφεντάδες τους.

Και εμείς; Η μάζα; Το κοπάδι;

Φτιάξαμε πράσινα, κόκκινα και μπλε καφενεία, αναρωτούμαστε αν στην σημερινή κρίση την λύση θα την δώσει ο Μαρξ, ο Άνταμ Σμίθ ή ο Μπακούνιν , και ας μην κρυβόμαστε, κάποιοι, αρκετοί, ψάχνουν τρόπο να μπουν και αυτοί στην σφηκοφωλιά που λέγεται κόμματα, για γλυτώσουν το τομάρι τους και να δοκιμάσουν λίγο από το αίμα των συμπατριωτών τους.

Διαίρει και βασίλευε.