Δεν φταίει ο Άκης.

Για είκοσι περίπου χρόνια ο Άκης Τσοχατζόπουλος ήταν ο ισχυρός άνδρας όχι μόνο του ΠαΣοΚ αλλά και της χώρας.

Το ΠαΣοΚ αλλά και οι πολίτες τούτης της χώρας φέρθηκαν με περίσσια γενναιοδωρία στο alter ego του Ανδρέα Παπανδρέου.

Όμως κάπου κάναμε λάθος. Κάπου δεν μετρήσαμε σωστά το μέγεθος της εξουσίας που του δώσαμε.

Κάπου ξεχάσαμε πως: « Η απόλυτη εξουσία διαφθείρει απόλυτα.»

Βασιλιάς στην θέση του Βασιλιά ο Άκης και σήμερα οικογενειακώς στο εδώλιο.

Και φταίει μόνο αυτός.

Και καθόλου εμείς.

Εμείς που δεν αντιδράσαμε όταν είδαμε να εξαφανίζεται το ζιβάγκο.

Εμείς που θεωρήσαμε τον νόμο περί ευθύνης Υπουργών ως συγχωροχάρτι για τις αμαρτίες μας.

Εμείς που βλέπαμε την ροπή προς την απόλυτη εξουσία και αντί να ενισχύουμε θεσμούς ελέγχου της εξουσίας τους αποδυναμώναμε.

Εμείς που διαφθείραμε με την κολακεία και την δουλοπρέπεια μας τον Άκη.

Εμείς που δεν προστατεύαμε το πολίτευμα μας και τους λειτουργούς του από την απαξίωση.

Εμείς που πανηγυρίσαμε την παράδοση του κράτους ως λεία στους κομματικούς μηχανισμούς.

Εμείς που μάθαμε να υπακούμε και να υμνούμε όποιον εμφανίζεται ποιο συχνά σε τηλεπαράθυρο.

Εμείς που γονατίζουμε συνεχώς στην όποια εξουσία, στην κάθε εξουσία.

Εμείς, εμείς είμαστε ένοχοι όσο και ο Άκης.

Αλλά δυστυχώς μόνο τα παιδιά μας θα το δουν για να μας δικάσουν.

Εμείς;  Εμείς απλά, είμαστε τυφλοί.

© HeadWaiter.