Οικονομικοί δολοφόνοι.

Έχουν περάσει 40 και κάτι μήνες από την αποφράδα ημέρα της 23^ης Απριλίου του 2010 όταν ο τέως Πρωθυπουργός της χώρας από το Καστελόριζο ανακοίνωσε την προσφυγή της χώρας στην μεγαλοψυχία και μεγαθυμία Ε.Ε. και ΔΝΤ.

Τριάμισι χρόνια μετά η χώρα συνεχίζει να ανεβαίνει έναν Γολγοθά χωρίς Ανάσταση.

Τριάμισι χρόνια μετά οι μόνοι ένοχοι είναι οι πολίτες τούτου εδώ του τόπου..

Κανένας δεν μιλά ποια για το τι έγινε τους μήνες που προηγήθηκαν της απόφασης.

Κανένας ποια δεν ενδιαφέρεται να μάθει αν κάποιος άλλος εκτός των υδραυλικών, ταξιτζήδων, φορτηγατζήδων ήταν υπεύθυνος για το ότι η χώρα μετασχηματίζεται σε μια αποικία χρέους.

Καρφωμένοι, ο καθένας μας, στον σταυρό του αναφωνούμε το Βιβλικό «ημείς μεν δικαίως, άξια γαρ ών επράξαμεν, απολαμβάνομεν»   

Και περιμένουμε φιλευσπλαχνία από τους δανειστές και εταίρους. Εκλιπαρούμε  για τον οίκτο τους, παραδίδοντας γη και ύδωρ.

Ακόμα και πάνω στον σταυρό συνεχίζουμε να είμαστε αφελείς. Αφελείς ή ακόμα χειρότερα γεννημένοι ανδράποδα.

Δεν θέλουμε, ή και δεν μπορούμε να καταλάβουμε την αλήθεια.

Οι τρείς κύριοι που μπαινοβγαίνουν στα Υπουργεία δεν ενδιαφέρονται για την πρόοδο ή τον «εκσυγχρονισμό» της χώρας και των πολιτών της.

Χρήμα αίμα και εξαθλίωση απαιτούν.

Στους τρείς κυρίους που μπαινοβγαίνουν στα Υπουργεία, δεν χρειάζεται να ψάξεις τα σακάκια τους για να δεις αν οπλοφορούν.  Έδειξαν στην Κύπρο τα όπλα τους και μάλιστα χωρίς αιδώ.

Το euro σίγουρα δεν είναι το σωστό νόμισμα, αν σκοπός σου είναι να απολαμβάνεις τα οφέλη ενός κοινωνικού κράτους, ενός κράτους δικαίου.

Η Ε.Ε. είναι η Ευρώπη των λαών μόνο για τις ώρες που ζητωκραυγάζουμε κάτω από τα μπαλκόνια.

Δεν χρειάζεται να δεις εισβολή ξένων δυνάμεων ή και τανκ στην πλατεία Συντάγματος για να ορίσεις τον όρο κατοχή. Υπάρχει και ο όρος «φόρου υποτελείς».

Οι οικονομικοί δολοφόνοι δεν ντύνονται με στολές παραλλαγής, και δεν θα έπρεπε να τους ψάχνουμε σε ταινίες επιστημονικής φαντασίας.

Τους καλέσαμε και θα μας συντροφεύουν για το υπόλοιπο του βίου μας.

© HeadWaiter.