Monthly Archives: Μαΐου 2015
Έλενα Παναρίτη.
Έλενα Παναρίτη: Η «μνημονιακή» που οι αναμάρτητοι χλευάζουν.
Ποιός «αγωνιστής» ονειρεύεται θέση στο ΔΝΤ;
«Should the United Kingdom remain a member of the European Union?»
jean claude juncker-clown
Λίγες μόνο βδομάδες πριν ο Νο1 κλόουν της Ευρωπαϊκής πολιτικής σκηνής Jean Claude Juncker είχε αμφισβητήσει το δικαίωμα των Ελλήνων πολιτών, μέσα από εκλογές, να αποφασίζουν για το μέλλον των παιδιών τους, αλλά και της χώρας τους.
«Δεν θα ανατρέψουμε τα πάντα επειδή είχαμε ένα εκλογικό αποτέλεσμα» είχε αναφέρει ο εν λόγω κλόουν, στις 3/2/2015 και μάλιστα μέσα στο €κοινοβούλιο.
Η Νέμεσις τελικά δεν ήλθε από την Ελλάδα.
Η χώρα μας για μια ακόμα φορά ανέχθηκε προσβολές και ειρωνείες.
Η Νέμεσις ήλθε από το Ηνωμένο Βασίλειο και μάλιστα από τα πιο συντηρητικά χείλη της Ευρώπης:
Το δημοψήφισμα για έξοδο του Η.Β. από την ΕΕ ήταν ένα από τα σημεία κλειδιά του λόγου της Βασίλισσας προς την Βουλή των Κοινοτήτων.
Και μάλιστα χωρίς να ζητήσει την γνώμη του Jean Claude Junker.
Είναι δικαίωμα των πολιτών του ΗΒ να αποφασίσουν για παραμονή ή όχι στην ΕΕ.
Το ΗΒ αδιαφορώντας για τις Κασσάνδρες, έρχεται στην βάση, στον πολίτη με ένα πολύ καθαρό ερώτημα «Θα πρέπει το ΗΒ να συνεχίσει να είναι μέλος της ΕΕ;»
Στην Ελλάδα μέχρι να αποφασίσουμε αν θα κάνουμε για την λιτότητα, το euro, το μνημόνιο, τον ΦΠΑ, για τον Τσίπρα ή τον Άδωνη ή και ακόμα αν είναι σωστό να αποφασίσουν οι πολίτες, αν είναι σωστό να γίνει δημοψήφισμα και αν συμφωνεί με αυτό ο Erdoğan, ο Juncker, ή ο Ποτάμης, θα μείνουμε ως συνήθως στα λόγια και στις ευχές.
Το Δημοψήφισμα έπρεπε να είχε αναγγελθεί και νομοθετηθεί από την Κυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου την άλλη κιόλας μέρα της ορκωμοσίας της.
Αντί αυτού η νέα συγκυβέρνηση ξεκίνησε βαπτίζοντας το κρέας σε ψάρι και την Τρόικα σε Θεσμούς.
Είχαμε έχουμε και θα έχουμε την κυβέρνηση που μας αξίζει.
Σαν Παραμύθι.
Μια φορά και έναν καιρό σε ένα πανέμορφο-μνημονιακό νησί της χώρας ήρχε ένας Δήμαρχος.
Γιόρτασε μάλιστα προχθές, όχι χθες Κωνσταντίνου και Ελένης αλλά την προηγούμενη μέρα, και ξεφάντωσε τόσο που το blog τον ξαναθυμήθηκε.
Είχε παραλάβει νησί και δήμο, λεηλατημένα από τους προηγούμενους δημάρχους, αλλά και από την ναυαρχίδα των συστημικών Τραπεζών της χώρας.
Στον αγώνα άντλησης ρευστότητας, και ψάχνοντας αγωνιωδώς για λύσεις ο σοφός άρχοντας αποφάσισε πως άριστη πηγή εσόδων θα μπορούσε να είναι ο επαναπροσδιορισμός και η σωστή καταμέτρηση του μεγέθους (τετραγωνικά) των κατοικιών και καταστημάτων του νησιού.
Ήταν μια λύση σε απόλυτη αρμονία με την περιρέουσα ατμόσφαιρα στην χώρα. (Αρχή της εφαρμογής των κανόνων της Αγοράς: Είσαι μη νόμιμος; Πληρώνεις! Είσαι παράνομος; Πληρώνεις ακόμα περισσότερο)
Ήταν λοιπόν μια απόφαση του εν λόγω Δημάρχου που υπήρξαν και θα υπάρξουν πολλοί να υποστηρίξουν ότι και νόμιμη, ήταν αλλά και κοινωνικά δίκαιη.
Ακριβώς για αυτά τα τετραγωνικά (έστω και αν στο τέλος μετρήθηκαν και μπήκαν στον λογαριασμό και οι φωτισμένοι χώροι) που έχεις για αυτά θα πληρώσεις.
Δυστυχώς όμως οι νησιώτες, χωριάτες στην πλειοψηφία τους, και χωρίς την καρτερικότητα, την υπομονή, το αίσθημα δικαίου και τον πολιτισμό που διακρίνει όλους εμάς τους υπόλοιπους, αντέδρασαν.
Ορέ, ποιος είναι τούτος που θα ‘ρθει να μου μετρήσει το σπίτι μου;
Στα νησιά δεν υπάρχουν δημοσιογράφοι σαν τον Πρετεντέρη, την Τρέμη, τον Παπαχελά ή τον Θεοδωράκη. Το αντίθετο μάλιστα!
Έτσι λοιπόν ο συγκεκριμένος Δήμαρχος αν και όπως υποστηρίζει «έδωσε την ψυχή του για το νησί» έπαψε εδώ και αρκετό καιρό να αποτελεί κεντρικό πρόσωπο, τουλάχιστον για την πολιτική σκηνή, του τόπου.
Οι ίδιοι όμως χωριάτες, ναι ακριβώς οι ίδιοι, που αναρωτήθηκαν «ρε ποιος είναι τούτος» και έστειλαν χωρίς δισταγμό τον Δήμαρχο σπίτι του, αυτοί οι ίδιοι κάνουν ουρά έξω από τράπεζες και εφορίες για να πληρώσουν τα λύτρα της υποταγής.
Τόσο μεγάλη διαφορά έχει η αίθουσα συνεδριάσεων του Δημοτικού Συμβουλίου από την αίθουσα του €κοινοβουλίου;
Όσο πιο πολύ γονατίζεις, όσο πιο πολύ μικραίνεις τόσο πιο μεγάλοι θα σου φαίνονται οι Άλλοι.
Και πληρώνω φόρους.
Πραγματικά απολαυστικό το post του analyst.gr, για την διαμάχη που έχει ξεσπάσει, όσον αφορά την υποχρεωτική χρήση ηλεκτρονικού χρήματος και για το τι είναι χρήμα.
Αλήθεια πόσο δικό μας, πόσο περιουσία μας είναι το μονό-euro που υπάρχει αυτήν την στιγμή στην τσέπη μας και για να το αποκτήσουμε γλύψαμε τον προϊστάμενο, μείναμε 8-10-12 ώρες καθιστοί σε ένα γραφείο, εκτεθήκαμε στον ήλιο, στην βροχή, στο κρύο, και κάποιοι από εμάς με πιο ελαστική συνείδηση, παρανομήσαμε ηθικά ή νομικά, κλέψαμε ή σκοτώσαμε για να το αποκτήσουμε;
Πόσο περιουσία μας είναι αυτό το μονό-euro; Πόσο μας ανήκει το αποτέλεσμα, της όποιας δουλείας υποχρεωθήκαμε, για να το αποκτήσουμε;
Αν ξεκίνησα σήμερα το πρωί να πάω στο γραφείο, ας πούμε, είναι σίγουρο, άσχετα με το μεταφορικό μέσον που χρησιμοποίησα, πως πλήρωσα έναν κάποιον φόρο.
Φόρο πλήρωσα επίσης για την καρέκλα που κάθομαι.
Πλήρωσα φόρο για το γραφείο, τον στυλό, το P.C. πλήρωσα για το χαρτί. ( Για τον εκτυπωτή και τα CD πλήρωσα επίση φοροχαράτσι στην ΑΕΠΙ)
Πλήρωσα επίσης φόρο για το ασανσέρ, την πόρτα που έκλεισα πίσω μου, για την κλειδαριά της. Πλήρωσα φόρο για την τζαμαρία που δεν αφήνει τον αέρα να μπει, αλλά και για τον «κονσέρβα» αέρα του αιρκοντίσιον.
Πλήρωσα φόρο για το κωλόχαρτο του Άδωνη αλλά και για το νερό, που τράβηξα μετά στο καζανάκι.
Ίσως όμως δεν θυμάμαι αν πήρα απόδειξη για το σάντουιτς ζαμπόν τυρί που έφαγα για δεκατιανό.
Αλλά μάλλον είναι σίγουρο πως ο γεωργός πλήρωσε φόρο για τον σπόρο και τα μηχανήματα που χρησιμοποίησε, και μετά είναι ο μύλος, ο φούρνος, οι ζωοτροφές που χρησιμοποιήθηκαν για να έχω εγώ το ζαμπόν και το τυρί, το σφαγείο, το τυροκομείο, ο μεταπωλητής, το φορτηγό που έφερε κοντά όλες αυτές τις εργασίες.
Δεν μπορεί κάποιος από όλους αυτούς πλήρωσε τον οβολόν του στο κράτος για να μπορώ εγώ χωρίς ενοχές να απολαμβάνω το δεκατιανό μου.
Πλήρωσα φόρο στο κράτος για το μήνυμα που έστειλα στην γυναίκα μου, για το τηλέφωνο που πήρα τον γιο να του ευχηθώ καλή θητεία.
Πλήρωσα φόρο για το δενδράκι που βρίσκεται απέναντι στο πάρκο, και για τα φάρμακα που θα πάρω, αν προλάβω και γεράσω.
Πλήρωσα φόρο για να μπορώ να βλέπω τον Άδωνι στο χαζοκούτι.
Το χρήμα έπαψε να είναι εργαλείο συναλλαγής. Είναι απλά ένα πολύ καλό εργαλείο συλλογής φόρων.
Και τώρα θέλουν να το κάνουν και άυλο για να πατάξουν, υποτίθεται την φοροδιαφυγή.
Το αποτέλεσμα της δικής μου δουλείας να το φυλάσσει, να το κρατάει άλλος.
Και αυτός θα αποφασίζει πόσα χρειάζομαι, πόσο θα υποτιμήσει την εργασία μου. πόσα θα πάρει από το πορτοφόλι μου.
Και πως βαφτίζουμε όλην αυτήν την ληστεία;
Φοροδιαφυγή!
Ίσως και να μας βοηθούσε, αν ξέραμε… το όνομα του Νονού….
Πανηγυρίσαμε, πανηγυρίσαμε και πανί με πανί γυρίζαμε.
Νέα πρόταση απόψε παρουσιάζει Το Βήμα από τον Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Jean-Claude Juncker, με αποδέκτες την Ελληνική Κυβέρνηση και τους…….Θεσμούς.
Είναι, λέει, εντός των κόκκινων γραμμών που έχει θέσει η Κυβέρνηση (προεκλογικά ή μετεκλογικά, του Βαρουφάκη, του Τσακαλώτου ή του Δραγασάκη; ) αλλά και δίνει και το πινάκιον φακής (200-300 εκατ.) για τους αναξιοπαθούντες.
Κερδίσαμε πατριώτες, και όχι μόνον αυτό αλλά όπως τόνισε και ο κ. Πρωθυπουργός, από το βήμα της Ετήσιας Γενικής Συνέλευσης του ΣΕΒ, θα τρέπει να δώσουν εξηγήσεις όλοι όσοι έφεραν την χώρα σε οικονομική ασφυξία και έλλειψη ρευστότητας.
Νικήσαμε πατριώτες. Ο αγώνας τώρα δικαιώνεται.
5 δις επιπλέον φόροι για να λάβουμε εντός του Ιουνίου 3,7 δις και ότι άλλο αναλογεί από το πρόγραμμα SMP. (Κέρδη από τα ομόλογα των Κεντρικών Τραπεζών)
Κερδίσαμε πατριώτες! Ούτε τον μπουχό μας δεν είδε ο Schäuble.
Και πραγματικά μου έχουν λείψει οι ουρές στις Τράπεζες για να πληρωθεί το χαράτσι, συγνώμη ο ΕΝΦΙΑ.
5 δις επιπλέον φόροι, και αν δεν σε έχει προμηθεύσει η Τράπεζα σου, ή δεν θέλεις να χρησιμοποιήσεις VISA®, MasterCard®, ή AMEX®, θα πρέπει να πληρώνεις τα προϊόντα 3% ακριβότερα.
Δεν μπορεί να αγοράζεις γάλα χωρίς την ευλογία του τοπικού Τραπεζίτη!
Ότι επιτάσσει η μόδα: «Πάρτε την κάρτα μου! Α! συγνώμη αυτή είναι ανεργίας»
Κερδίσαμε πατριώτες.
3,7 δις για να κρατήσουν τον ασθενή σε κώμα!
3,7 δις για να μπορούμε το φθινόπωρο να συνεχίσουμε να ζητιανεύουμε με καθαρό το κούτελο. Με την εμπιστοσύνη των εταίρων και δανειστών να είναι πρωταρχικός μας στόχος.
Και όχι. Η συμπεριφορά τους δεν είναι, δεν θυμίζει καθόλου αυτήν των τοκογλύφων ή των οικονομικών δολοφόνων.
Πανηγυρίσαμε, πανηγυρίσαμε και πανί με πανί, και πανί με πανί γυρίζαμε!
Είμαστε Βάρβαροι.
Είναι μερικές φορές που η γροθιά στο στομάχι είναι τόσο δυνατή που σου κόβει την ανάσα.
Μια από αυτές, τις φορές, ήταν και χθες βράδυ, (15/5/15) την ώρα που από τον καναπέ του σπιτιού μου έβλεπα ειδήσεις στο MEGA. (Ποτέ δεν υποστήριξα πως είμαι αναμάρτητος).
Το κανάλι, όπως και όλα τα ΜΜΕ της χώρας, αφιέρωσε ένα μεγάλο μέρος του τηλεοπτικού χρόνου, για να καλύψει το αλαλούμ κατά την μεταφορά των οστών της Αγίας Παρασκευής, (κόκαλα στην μαλλιαρή), στο αντικαρκινικό Νοσοκομείο «Άγιος Σάββας».
Και θα άλλαζα κανάλι αν κάποια στιγμή ο φακός δεν κεντράριζε σε μια φιγούρα μέσα στο πλήθος.
Ήταν μια εφηβική φιγούρα. Δεν μπορώ να πω αν ήταν αγόρι ή κορίτσι.
Η απουσία μαλλιών αλλά και η ρόμπα νοσοκομείου που φορούσε δεν σου έδιναν το δικαίωμα να μαντέψεις.
Είχε βγει από τον θάλαμό του- της, κρατώντας στο χέρι το σταντ με τον ορό και ακολουθώντας την ροή του πλήθους πήγαινε προς το παρεκκλήσι.
Και τότε έφαγα την γροθιά.
Τότε μου ήλθαν στο μυαλό όλα όσα ακούστηκαν, όλα όσα και εγώ ανάφερα για το όλο συμβάν.
Ποιος είμαι εγώ, ποιος είσαι εσύ που θα κρίνω και θα χλευάσω τα βήματα αυτού του πονεμένου κορμιού;
Ποιος είμαι εγώ που στο όνομα του πολιτικά, ιατρικά, κοινωνικά ορθού θα κρίνω τα βήματα, που του-της έδωσαν, έστω και ένα λεπτό ηρεμίας και δύναμης στο μαρτύριο που περνάει;
Και ποιος είμαι εγώ που το βράδυ στον θάλαμο του νοσοκομείου, θα με ακούει εμένα τον μορφωμένο, εμένα τον υγιή να μιλάω ειρωνικά για ότι έπραξε το πρωί.
Μέτρο πάντων ο Άνθρωπος.
Τελικά είμαστε Βάρβαροι.
Και ας μην ακούσω κάποιον να πει πως στόχος ήταν οι παπάδες.
Στόχος ήταν ο κάθε πιστός που με ιώβεια υπομονή περίμενε μέσα στο λιοπύρι για ένα δευτερόλεπτο προσωπικής ηρεμίας.
Εμείς με το πολιτικό και το επιστημονικό αλάθητο, θα κρίνουμε θα κατακρίνουμε, θα χλευάσουμε το «κοπάδι» που ψάχνει να βρει παρηγοριά κάπου αλλού, εκτός των όσων εμείς πρεσβεύουμε.
Και το οξύμωρο της όλης υπόθεσης;
Τα ίδια πρόσωπα, τα ίδια χείλη που διακηρύττουν το δικαίωμα του κάθε κυνηγημένου της Γης να έχει έναν λατρευτικό χώρο στην Αθήνα, αυτά τα ίδια πρόσωπα χλεύασαν το ότι έγινε χθες στο Αντικαρκινικό και τις προηγούμενες μέρες στον τόπο λατρείας στην Αγία Βαρβάρα.
Παρελθέτω απ’ εμού το ποτήριον τούτο.
Ζούμε εις βάρος των μελλοντικών γενεών.
Η κληρονομιά που θα αφήσουμε στα παιδιά και εγγόνια μας, είναι μόνο χρέη και υποτέλεια.
Η δειλία μας, ο άκρατος καταναλωτισμός, και ο εθισμός μας στην εγωιστική πλευρά του εαυτού μας, μας έχουν κάνει ιδανικά ινδικά χοιρίδια.
Μας έχει νικήσει ο Φόβος.
Αδυνατούμε να κατανοήσουμε οτιδήποτε περισσότερο από την σημερινή ημέρα.
Ξέρουμε αλλά με κάποιον μαγικό τρόπο συνάμα αγνοούμε.
Τρόμος μας κυριεύει και μόνο στην σκέψη πως όσα χτίσαμε, για όσα δουλέψαμε, αγωνιστήκαμε υπάρχει περίπτωση, πολλά από αυτά, να χαθούν.
Όμως αγνοούμε, μάλλον ηθελημένα κάτι: Η χώρα έχει μπει σε ένα σπιράλ θανάτου.
Για τον Άλφα ή Βήτα λόγο το φορτίο που έχει επωμιστεί είναι θανάσιμα βαρύ.
Και δεν έχει σημασία, τώρα πιά, αν εσύ ή εγώ φταίξαμε για αυτό.
Σημασία έχει πως συνέβη επί των ημερών μας.
Και θέλουμε, ίσως υποσυνείδητα, να το περάσουμε στα παιδιά και στα εγγόνια μας.
Δεν θα είχε και πολλή σημασία αν π.χ. η σύνταξη των 320€ που μας υπόσχονται αφορούσε αποκλειστικά εμάς.
Και δεν θα είχε σημασία αν το Δημόσιο χρέος αφορούσε αποκλειστικά την δική μας γενιά.
Όμως είναι κάτι που δένει χειροπόδαρα ολόκληρες γενιές μετά από εμάς.
Και εμείς τρέμουμε και μόνο με την σκέψη ότι δεν θα είμαστε από τους πρώτους που θα στηθούν στην ουρά για το νέο iPhone7.
Το χρέος της χώρας όχι απλά δεν είναι βιώσιμο, αλλά ούτε καν διαχειρήσιμο από τις επόμενες γενεές.
Ας μην φορτώσουμε τα παιδιά μας με τέτοιο βάρος.
Ότι συμβεί, θα πρέπει να συμβεί ΤΩΡΑ.
Θα είμαστε όχι μόνο δειλοί αλλά και παιδοκτόνοι αν αφήσουμε αυτήν την κατάσταση να διαιωνίζεται.
Και δεν αξίζει κάτι τέτοιο για τα παιδιά μας.
Κανένας, ούτε Εταίρος, ούτε σύμμαχος, ούτε τραπεζίτης, δεν θα τα λυπηθεί.
Και όσο για τους πολιτικούς μας Άρχοντες, οιασδήποτε ιδεολογίας, χρώματος και απόχρωσης:
Όχι μόνο εν μία νυκτί ξεπούλησαν μέχρι και τα σώβρακά μας, αλλά μας κόλλησαν και την ταμπέλα «ζώντα ζώα».
http://wp.me/p1h3Tw-Iv
Πόθεν άν λάβοιμι βύσμα τώ πρωκτώ φλέων;
«Το θέμα της ρευστότητας είναι ένα φλέγον ζήτημα», ανέφερε ο υπουργός Οικονομικών, ενώ απαντώντας σε ερώτηση γιατί δεν υπήρχε αναφορά στο θέμα στην ανακοίνωση του Eurogroup είπε:
«Σε αυτή την ανακοίνωση ο λόγος για τον οποίο δεν αναφέρθηκε είναι ότι θεωρήθηκε ότι δεν είναι κατάλληλο να γίνει μνεία σε αυτό.»
Έτσι λοιπόν ένα «φλέγον ζήτημα» για την Ελλάδα, θεωρείται από τους εταίρους ότι «δεν είναι κατάλληλο να γίνει μνεία σε αυτό»
Και τι είναι κατάλληλο;
Τι θα ήταν κατάλληλο, τι θα άρμοζε για την Υψηλότητά του, του Eurogroup των Ευνούχων, να ασχοληθεί και να γίνει μνεία για αυτό;
Ο ΣΥΡΙΖΑ αφέθηκε να διαφθαρεί από τον τρόπο σκέψης της Τρόικα.
Άφησε να μπουν στο τραπέζι και στην συζήτηση θέματα για τα οποία η φράση «Ριζοσπαστική Αριστερά» στον τίτλο του μάλλον δείχνει παράταιρη.
Όμως για το Ιερατείο των Βρυξελλών και του Βερολίνου τίποτε λιγότερο δεν είναι αρκετό εκτός της πλήρους ταπείνωσης και την χωρίς όρους παράδοση της Ελληνικής κυβέρνησης.
Ακόμα και στα βαφτίσια που η κυβέρνηση αναγκάζεται από καιρού εις καιρόν να καταφύγει εισπράττει από την άλλη πλευρά ειρωνεία και τίποτε περισσότερο.
Θέλουν να δείξουν πως άσχετα της θέλησης ή της γνώμης ενός λαού, υπάρχουν αυτοί και οι αποφάσεις τους.
Και η Ελληνική κυβέρνηση, άσχετα με τις κορώνες για εσωτερική κατανάλωση, συνεχίζει να το παίζει καλό παιδί.
Από όποιο συρτάρι, όποιο χρονοντούλαπο, όποια χαραμάδα μπορεί να βρει χρήματα το κάνει και τους πληρώνει.
Το «μέχρι τελευταία δεκάρα» που υποσχέθηκε ο Βαρουφάκης στο ΔΝΤ γίνεται πράξη με αίμα.
Είναι εύκολο να κυβερνάς όταν δεν ενοχλείς τους ισχυρούς.
Και φύγανε τα χρήματα από τα νοσοκομεία, από τα Πανεπιστήμια, απ’ τους Δήμους, αλλά το Eurogroup των Ευνούχων, θεωρεί ότι δεν είναι κατάλληλο θέμα ώστε να γίνει μνεία σε αυτό το θέμα, της ρευστότητας δηλαδή στην Ελλάδα.
Και πήραμε, τα τελευταία 5 χρόνια χρήματα, από νοσοκομεία, σχολεία, ασφαλιστικά ταμεία, από μισθούς, από συντάξεις, από δημόσια περιουσία, πληρώσαμε με την ζωή και την αξιοπρέπεια συνανθρώπων μας, για να βρεθούμε σε πολύ χειρότερη θέση από ότι είμασταν το 2010.
Και όμως ακόμα ζητιανεύουμε μια Δόση.
Τι άλλο να πουλήσουμε; Τι άλλον να δώσουμε;
Πόσο ποιο χαμηλά;
Ταφόπετρα δεκαετιών για την Αριστερά.
Λαφαζάνης, Gazprom
Αρκούντως διαφωτιστικός σε συνέντευξή του στο Πρώτο Θέμα, ο Υπουργός Παραγωγικής Ανασυγκρότησης, Περιβάλλοντος και Ενέργειας Παναγιώτης Λαφαζάνης.
(Αλήθεια γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ κράτησε την Οργουελικής έμπνευσης, ονοματολογία των Υπουργείων, του GAP; )
Για τον κ. Λαφαζάνη λοιπόν προτεραιότητα της κυβέρνησης της χώρας, προτεραιότητα του Υπουργείου του είναι να μην μπει ταφόπετρα στην Αριστερά.
Αυτό κατάλαβε ο ΣΥΡΙΖΑ και ο κ. Λαφαζάνης από την εκλογική αναμέτρηση της 25ης Ιανουαρίου;
Δηλαδή κ. Λαφαζάνη, ο Ελληνικός Λαός νοιώθει φτωχότερος που ένα πολιτικό κόμμα σαν το ΠαΣοΚ π.χ. έφτασε στο 5%;
Και αν στις επόμενες εκλογές ένα κόμμα με παράδοση, στυλοβάτης του Ελληνικού πολιτικού συστήματος η ΝΔ ακολουθήσει το αδελφό κόμμα ( ΠαΣοΚ) σε έναν κατήφορο χωρίς γυρισμό, αυτό θα είναι πλήγμα για την Ελλάδα;
Γιατί η Αριστερά να διαφέρει;
Αν στόχος του «Πρώτης Φορά Αριστερά» είναι απλά η νομή της Εξουσίας και η μετατροπή του ΣΥΡΙΖΑ σε κόμμα Εξουσίας, είναι σίγουρο ότι αργά η γρήγορα θα έχει την τύχη της ΝΔ και του ΠαΣοΚ.
( Ενός ΠαΣοΚ που τόλμησε να πει πράγματα που η σημερινή « Πρώτη Φορά Αριστερά» δεν έχει τολμήσει ούτε να τα σκεφτεί. )
Σκοπός της κάθε κρατικής οντότητας ίσως και θα έπρεπε να είναι η ευημερία των, ας μην κρυβόμαστε πίσω από τις λέξεις, η ευημερία των «υπηκόων» της. (Έστω και αν αυτή η λέξη χτυπάει άσχημα εν έτει 2015, σε μια εποχή που όλοι μας έχουμε διδαχθεί και πιστέψει πως είμαστε ελεύθεροι και ευτυχισμένοι.)
Ίσως όμως και δεν θα έπρεπε να ανησυχεί ο κ. Δραγασάκης.
Η πολιτική, οι πολιτικοί, και οι πολιτικές ιδεολογίες, σε αντίθεση με τον μέσο πολίτη, είναι από την φύση τους προσαρμοστικοί. Κάποιος κακεντρεχής θα έλεγε ότι έχουν κληρονομήσει γονίδια χαμαιλέοντα. Προσαρμόζονται εύκολα.
Η Αριστερά δεν θα χαθεί. Αλλά ακόμα και αν χάσει μια μάχη είναι σίγουρο ότι θα βρεθεί κάποιος χώρος να φιλοξενήσει τους αγωνιστές της.
Έγινε το ίδιο με το ΠαΣοΚ, είναι σίγουρο πως το ίδιο θα γίνει και με την ΝΔ.
Αναζητείται φιλόξενος χώρος για τους Έλληνες υπηκόους.
toufekiastoskotadi 