Σχιζοφρένεια και εξουσία.

Το 40 μ.Χ. ο Γάιος Ιούλιος Καίσαρας Γερμανικός, γνωστός και ως Καλιγούλας χρίζει το άλογό του ‘Ύπατο της Ρώμης.

Ελάχιστοι αποδοκίμασαν αυτήν του την πράξη, χιλιάδες την επιδοκίμασαν και την δικαιολόγησαν.

Γιατί το έκανε; Μα ήταν αυτοκράτορας! Επειδή ΜΠΟΡΟΥΣΕ, επειδή πίστευε πως αυτό ήταν το σωστό.

Δεν έχει αλλάξει και πολύ η ανθρωπότητα από τότε, και σίγουρα η σχιζοφρένεια είναι ψυχική διαταραχή που συνοδεύει πολλούς από τους ηγέτες μας εκλεγμένους και μη.

Και αυτή η ψυχική νόσος γίνεται όλο και πιο συχνά διακριτή στην πολιτική ηγεσία μας, της τελευταίας δεκαετίας.

Όταν η λογική αδυνατεί να ερμηνεύσει πράξεις και γεγονότα, την σκυτάλη παίρνει η επιστήμη…..

Με την συμπτωματολογία να «φωτογραφίζει» τον αντίπαλο πολιτικό ηγέτη, φίλε-η αναγνώστη;

1)Ασυμφωνία ιδεών, επιθυμιών, αισθημάτων, λόγου, χειρονομιών και πράξεων με αμφιθυμία (αλληλοσυγκρουόμενα αισθήματα).

2)Απώλεια επαφής, με την πραγματικότητα, αυτοαναδίπλωση σε φανταστικό εσωτερικό κόσμο, με διαταραχή σχέσεων.

3)Σταθερή εξασθένηση προσαρμοστικότητας και κοινωνικής δραστηριότητας, έλλειψη πρωτοβουλίας, κάθε ενδιαφέροντος και παρόρμησης

4)Παραληρηματικές εκδηλώσεις, άνευ ειρμού, αφηρημένες, ανεξιχνίαστες, συνοδευόμενες συχνά με ψευδαισθήσεις.

Είμαστε ένα απέραντο φρενοκομείο, και όχι μόνο αυτό αλλά: Των οικιών ημών εμπιπραμένων, ημείς άδομεν.

© HeadWaiter