Monthly Archives: Σεπτεμβρίου 2013
Χρυσά αυγά και success story.
Από το 1974 μέχρι σήμερα δεν θυμάμαι (μπορεί να είμαι και λάθος) κανένα κυβερνητικό σχήμα να ολοκλήρωσε την 4ετή θητεία του.
Το σημερινό όμως, Σαμαρά-Βενιζέλου, δείχνει να έχει αρκετές πιθανότητες για να σπάσει αυτήν την παράδοση.
Και οι λόγοι είναι πολλοί, με νομίζω, δύο τους ποιο σημαντικούς.
Α’. Η γνωστή απέχθεια της ΕΕ σε εκλογές και δημοψηφίσματα. Όπου κάτι τέτοιο έγινε, είτε για το λεγόμενο Ευρωσύνταγμα, είτε για το euro, οι απαντήσεις των λαών της Ευρώπης ήταν αρνητικές.
Β’. Οι δανειστές μας έχουν επενδύσει χρόνο και αρκετό χρήμα στην υπόθεση της Ελλάδος. Δεν θα ήταν ιδιαίτερα βολικό για αυτούς να συμβεί κάποιο εκλογικό ατύχημα.
Έτσι λοιπόν αν δεν είναι σίγουροι ότι έχει ωριμάσει και συνετιστεί αρκετά το μελλοντικό σχήμα δεν έχουν κανένα λόγο να παραχωρήσουν τέτοιου είδους πολυτέλειες στο προτεκτοράτο.
Σε μια τέτοια περίπτωση προέχει η με κάθε τρόπο ενίσχυση και ενδυνάμωση του σημερινού σχήματος, αυτό δηλαδή των Σαμαρά-Βενιζέλου.
Μέρος αυτής της προσπάθειας είναι και το ξεδόντιασμα των «χρήσιμων ηλιθίων» του μορφώματος της Χρυσής Αυγής.
Με τον ίδιο τρόπο που το κουνάβι δαγκώνει και κόβει το πόδι του για να ξεφύγει από το δόκανο, έτσι και η μνημονιακή κυβέρνηση απέκοψε ένα κομμάτι της για να μπορέσει να συνεχίσει το έργο της σε μια ομολογουμένως δύσκολη περίοδο με πολλές αντιδράσεις.
Έτσι λοιπόν το success story του Σεπτεμβρίου αντικατεστάθη από την εικόνα των σιδηροδέσμιων Μιχαλολιάκου και Κασιδιάρη.
Χρήσιμοι ηλίθιοι μέχρι την τελευταία στιγμή.
Γιατί όσο και να βλέπω ΣΚΑΪ ή MEGA ( το λεγόμενο ΔΤ έχει μπει στην λίστα των ενοχλητικών καναλιών στην τηλεόρασή μου) όσο λοιπόν και να βλέπω τα μνημονιακά κανάλια, κανένας δεν μπορεί να με πείσει για την αγάπη προς την Δημοκρατία του Σαμαρά ή την προσήλωση του Βενιζέλου στην Δικαιοσύνη.
Εκτελούν απλά εντολές σε μια χώρα με μειωμένα κυριαρχικά δικαιώματα.
Ο Ναζισμός δεν πεθαίνει ποτέ από μαχαίρι φασίστα.
August Landmesser
Δεν είμαστε σίγουροι για το όνομά του.
Δεν άλλαξε την Ιστορία.
Δεν άλλαξε την τύχη της πατρίδας του.
Δεν ήταν ήρωας.
Δεν έσωσε την οικογένειά του ή τον εαυτό του.
Όμως:
Και μόνο η θολή φιγούρα του στην φωτογραφία μας κάνει να αισθανόμαστε, ας πω άβολα, όλους όσους λέμε πως φοράμε παντελόνια.
Κερατσίνι 2013.
Πρέπει να είμαι λάθος, πρέπει να κάνω λάθος.
Δεν μπορεί, όλοι να μιλούν για μια δολοφονία και εγώ να βλέπω δύο.
Δεν μπορεί όλοι να μιλούν για έναν αριστερό και έναν φασίστα και εγώ να βλέπω δυο μεροκαματιάρηδες, δύο θύματα.
Δεν μπορεί όλοι να δείχνουν την Χρυσή Αυγή και την ίδια στιγμή, να ξεχνούν ποιοι είναι οι υπεύθυνοι για το θράσος της.
Δεν μπορεί μόνο εγώ να βλέπω ποιος έχει κάνει το Σύνταγμα κουρελόχαρτο, και το πολίτευμα γενόσημη δημοκρατία.
Δεν μπορεί μόνο εγώ να βλέπω ποιόν εξυπηρετεί η δολοφονία στο Κερατσίνι, οι επιθέσεις από χρυσαυγίτες στο Πέραμα και οι ταραχές σε όλη σχεδόν την χώρα.
Δεν μπορεί μόνο εγώ να νοιώθω ανατριχίλα την ώρα που ακούω τους τηλεαστέρες να λυσσομανούν και να σπέρνουν μίσος και διχόνοια στην κοινωνία.
Αλήθεια τι ακριβώς ζητάνε; Οι μεν να κτυπήσουν του δε; Και μετά; Να ξανακτυπήσουν οι άλλοι;
Θέλουν εμφύλιο οι τηλεαστέρες; Θέλει εμφύλιο η Άρχουσα Τάξη; Θέλουν εμφύλιο τα κομματόσκυλα του λεγόμενου δημοκρατικού τόξου; Θέλουν να χυθεί αίμα φτωχών για να εδραιωθούν στην εξουσία;
Θέλουν να διαλύσουν τελείως τούτη την χώρα για να κυβερνήσουν χωρίς πρόβλημα;
Θέλουν την Χρυσή Αυγή παρακράτος για να μπορούν να φιμώνουν με τον άλφα ή βήτα τρόπο όποιον τους αντιστέκεται;
Γιατί κανένας δεν θα με κάνει να πιστέψω ότι εχθρός της δημοκρατίας είναι ο 45χρονος πατέρας δύο παιδιών από το Κερατσίνι.
Κάποιος του όπλισε το χέρι, κάποιος τον έκανε φανατικό.
Κάποιος μας δηλητηριάζει σαν κοινωνία.
Κάποιος μας δολοφονεί.
Πότε θα γίνουν εκλογές;
elections 2011 argentina graffiti buenos aires street art
Πότε θα γίνουν εκλογές;
Να ξαναδώ τις πλατείες γεμάτες με αλαλάζων πλήθος, πλαστικά σημαιάκια και υποσχέσεις;
Να χωριστούμε ξανά σε καλούς και κακούς, προοδευτικούς συντηρητικούς, ικανούς και ανίκανους!
Να νοιώσω ξανά ότι έχω την εξουσία στα χέρια μου, ότι είμαι ξανά ο κυρίαρχος λαός που ανεβοκατεβάζει κυβερνήσεις.
Να ξαναδώ τον-τους υποψήφιους Πρωθυπουργούς να με κοιτάζουν στα μάτια και να μου μιλάν από βάθους καρδιάς.
Να νοιώσω ότι τώρα, αυτήν την φορά θα λυθούν όλα μου τα προβλήματα.
Να είμαι δυνατός, ανεξάρτητος, κυρίαρχος του εαυτού μου, βασιλιάς στην χώρα μου.
Να ξαναδώ ντε, τον τοπικό βουλευτή στο κατώφλι του σπιτιού μου, για να μου θυμίσει πόσο ισχυρός είμαι, πόσο σεβαστή είναι η γνώμη μου και πόσο θα αγωνιστεί για να πετύχει μια καλύτερη ζωή για μένα και την οικογένειά μου.
Να μου θυμίσουν και πάλι πως η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες, πως η χώρα μου είναι ισχυρός παράγοντας σταθερότητας στα Βαλκάνια αλλά και στην γύρω περιοχή.
Να διαβάσω και πάλι στα παραπολιτικά, ότι οι πολιτικοί αρχηγοί «διασταύρωσαν τα ξίφη τους» στην προσπάθειά τους να αποδείξουν ότι η λύση στα προβλήματά μου είναι θέμα ημερών. Ίσως και των 100 πρώτων.
Να περάσω ξανά νύχτες αγωνίας περιμένοντας να αποφασίσουν τα κομματικά επιτελεία αν θα γίνει Debate, πότε θα γίνει, με ποιους θα γίνει, θα μονολογεί ο καθένας ξεχωριστά ή όλοι μαζί!
Θα υπάρχουν δημοσιογράφοι μαζί με τους αρχηγούς; Ποιοι θα είναι; Θα έχουν το δικαίωμα να κάνουν ερωτήσεις; Θα γίνεται διάλογος, επίλογος μονόλογος, ωδή, σονάτα;
Αλήθεια πότε θα ξαναγίνουν εκλογές;
Οι Σωτήρες μας.
Υποσχέθηκε πως λεφτά υπάρχουν, και μας κάρφωσε στον σταυρό.
(Αλήθεια ποιο αρρωστημένο μυαλό θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει το γαλάζιο του Αιγαίου σαν φόντο, για να αναγγείλει χρεωκοπία και υποδούλωση; )
Υποσχέθηκε επαναδιαπραγμάτευση, απαγκίστρωση από το μνημόνιο, και μας βύθισε ακόμα ποιο βαθιά στην ανυποληψία και την φτώχια.
Συκοφάντησαν κάθε αξιοπρεπή πολίτη, για να γίνουν αρεστοί σε όσους απομυζούν κάθε ικμάδα αξιοπρέπειας από τον άνθρωπο.
Σε αγαστή συνεργασία με το ψεύδος και την διχόνοια πέτυχαν να γονατίσουν και να εξευτελίσουν μια ολόκληρη κοινωνία.
Εκμεταλλεύτηκαν με την σιγουριά ενός επαγγελματία, την ανοχή του πολιτεύματος προς τους εχθρούς του και πέτυχαν μέσα από κερκόπορτες την ολοκληρωτική υποταγή του στις ορέξεις τους.
Μιλούν για Δημοκρατία ενώ την ίδια στιγμή εφαρμόζουν την ποιο στυγνή δικτατορία.
Χύνουν τόνους μελάνης για την ισονομία αλλά πάντα αυτοί είναι ποιο ίσοι από τους άλλους.
Μιλούν για δικαιοσύνη για να υποστηρίξουν τα συμφέροντα των αφεντικών τους.
Αναφέρονται στην εκπαίδευση με τρόπο που δείχνει πως θέλουν να μετατρέψουν τα παιδιά μας σε άβουλα ρομπότ.
Υμνούν την ανάπτυξη για να φέρουν την ποιο σκληρή σκλαβιά σε όσους δεν ανήκουν στον κύκλο τους.
Θέλουν και αποζητούν την τέλεια υποδούλωση, με τον τρόπο που ο «πολιτισμένος» βασανιστής ψάχνει για το απόλυτο μαρτύριο: Αυτό, το χωρίς σημάδια και αμυχές, αυτό, το καθ’ όλα νόμιμο.
Αυτοί μας κυβερνούν, ή μάλλον αυτοί είναι που μας εξουσιάζουν.
Αυτοί είναι οι σωτήρες μας.
Σε αυτούς σκύβουμε το κεφάλι, ανοίγουμε τον δρόμο για να περάσουν ή ικετεύουμε για μια χειραψία.
Αυτοί!
Ποιοι εκπροσωπούν το λόμπι της βιοτεχνολογίας και πως προπαγανδίζουν τα «μεταλλαγμένα» στην Ελλάδα
Τις περισσότερες φορές όταν γίνεται αναφορά στη παρουσία των γενετικά τροποποιημένων τροφίμων στην Ελλάδα περισσότερο λόγος γίνεται για τσουβάλια με μεταλλαγμένους σπόρους, επιμολύνσεις σε χωράφια, προσπάθειες για πειραματικές καλλιέργειες και κοινοτικές οδηγίες. Ωστόσο τα τελευταία χρόνια υπάρχει ένας φορέας που απροκάλυπτα έχει επωμιστεί τον ρόλο του υπεύθυνου εκπροσώπου των εταιρειών βιοτεχνολογίας και κατ’ επέκταση των «μεταλλαγμένων», με ότι αυτά
Δείτε την αρχική δημοσίευση 2.235 επιπλέον λέξεις
Δεν φταίει ο Άκης.
Για είκοσι περίπου χρόνια ο Άκης Τσοχατζόπουλος ήταν ο ισχυρός άνδρας όχι μόνο του ΠαΣοΚ αλλά και της χώρας.
Το ΠαΣοΚ αλλά και οι πολίτες τούτης της χώρας φέρθηκαν με περίσσια γενναιοδωρία στο alter ego του Ανδρέα Παπανδρέου.
Όμως κάπου κάναμε λάθος. Κάπου δεν μετρήσαμε σωστά το μέγεθος της εξουσίας που του δώσαμε.
Κάπου ξεχάσαμε πως: « Η απόλυτη εξουσία διαφθείρει απόλυτα.»
Βασιλιάς στην θέση του Βασιλιά ο Άκης και σήμερα οικογενειακώς στο εδώλιο.
Και φταίει μόνο αυτός.
Και καθόλου εμείς.
Εμείς που δεν αντιδράσαμε όταν είδαμε να εξαφανίζεται το ζιβάγκο.
Εμείς που θεωρήσαμε τον νόμο περί ευθύνης Υπουργών ως συγχωροχάρτι για τις αμαρτίες μας.
Εμείς που βλέπαμε την ροπή προς την απόλυτη εξουσία και αντί να ενισχύουμε θεσμούς ελέγχου της εξουσίας τους αποδυναμώναμε.
Εμείς που διαφθείραμε με την κολακεία και την δουλοπρέπεια μας τον Άκη.
Εμείς που δεν προστατεύαμε το πολίτευμα μας και τους λειτουργούς του από την απαξίωση.
Εμείς που πανηγυρίσαμε την παράδοση του κράτους ως λεία στους κομματικούς μηχανισμούς.
Εμείς που μάθαμε να υπακούμε και να υμνούμε όποιον εμφανίζεται ποιο συχνά σε τηλεπαράθυρο.
Εμείς που γονατίζουμε συνεχώς στην όποια εξουσία, στην κάθε εξουσία.
Εμείς, εμείς είμαστε ένοχοι όσο και ο Άκης.
Αλλά δυστυχώς μόνο τα παιδιά μας θα το δουν για να μας δικάσουν.
Εμείς; Εμείς απλά, είμαστε τυφλοί.
toufekiastoskotadi 