Monthly Archives: Ιουλίου 2013
Κι η νύχτα πάλι νύχτα ξημερώνει.
Τραγούδι: Χριστιάνα.
Στίχοι: Γιάννης Πάριος.
Μουσική: Θανάσης Πολυκανδριώτης
Τραπεζικός Δούρειος Ίππος.
Αναδημοσίευση από το Παρόν της Κυριακής
Του Σπυρίδωνα Τσάλλα, Προέδρου του Ίδρυματος Κοινωνικής Μηχανικής και Ανάπτυξης.
Η αναγκαιότητα δημιουργίας Ελληνικής Επενδυτικής Τράπεζας, με κύριο σκοπό την χρηματοδότηση υποδομών, την εξασφάλιση ρευστότητας στην αγορά και την υλοποίηση μακροπρόθεσμων, θεσμικών επενδύσεων, σε τομείς κρίσιμους για την επιβίωση της εθνικής οικονομίας είχε περιγραφεί σε ανύποπτο χρόνο με εύλογη λεπτομέρεια από το Ίδρυμα Κοινωνικής Μηχανικής & Ανάπτυξης. Η Επενδυτική Τράπεζα «Institution for Growth in Greece» (εφεξής «ΕΤ/IGG»), «υποχρεωτική επιλογή»-πρόταση του γερμανού υπουργού Οικονομικών, παρουσιάζει ορισμένες «εσκεμμένες» ατέλειες.
Πρώτον, η ΕΤ/IGG δεν θα είναι ελληνική. H έδρα της θα βρίσκεται στο Λουξεμβούργο, προφανώς για την αποφυγή του υψηλού ελληνικού country risk και θα συγκροτηθεί από κεφάλαια της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων, της γερμανικής KfW και της Ελλάδος. Τι ποιότητας (μετρητά, ακίνητα, απαιτήσεις, εγγυήσεις) και τι ποσότητας θα είναι ακριβώς τα κεφάλαια τα οποία καλείται η χώρα μας σε αμέσως επόμενο στάδιο να συνεισφέρει στην ET/IGG; Θα είναι μονομιάς το ίδιο το ΤΑΙΠΕΔ με την περιουσία του;
Αντί αυτού, γιατί όχι να εκχωρήσει απαιτήσεις πλέον του ενός τρισεκατομμυρίου ευρώ, ήτοι τις απαιτήσεις της ελληνικής πολιτείας για πολεμικές επανορθώσεις και αποζημιώσεις και την αποπληρωμή κατοχικών δανείων από την Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση της Γερμανίας; Θα εξασφαλίσει για την Ελλάδα την απόκτηση της πλειοψηφίας του μετοχικού κεφαλαίου της ET/IGG, υπέρ των ελληνικών συμφερόντων, θα πρόκειται δε για συμβατή μέθοδο κεφαλαιακής ενίσχυσης, σύμφωνη με τη συνήθη ευρωπαϊκή πρακτική, όπως την έχουμε δει να διαμορφώνεται στην κεφαλαιακή διάρθρωση οργανισμών όπως ο EFSF, ο ESM, ακόμα και το ΤΧΣ, και, υπό προϋποθέσεις, θα μπορεί να αποτελέσει εργαλείο χρηματοδότησης και άλλων χωρών της Ευρωζώνης. Ταυτοχρόνως θα αποτελεί και έμμεση αναγνώριση των απαιτήσεων αυτών της Ελληνικής πολιτείας σε γερμανικό επίπεδο.
Δεύτερον, η ET/IGG θα υποκαταστήσει το ελληνικό τραπεζικό σύστημα. Η ET/IGG σκοπεύει να δανειοδοτεί εμπορικές και άλλες επιχειρήσεις στην Ελλάδα, να διαχειρίζεται τα ευρωπαϊκά κονδύλια στη μετά-ΕΣΠΑ εποχή, και να εκτείνει τη δράση της σε θέματα που άπτονται του καθορισμού νομισματικής πολιτικής.
Την ίδια στιγμή που οι τράπεζες στην Ελλάδα προσπαθούν, μέσω διαδικασιών ανακεφαλαιοποιήσεων, να επουλώσουν τις πληγές που τους άνοιξαν τα «κουρέματα» του PSI και της εθελοντικής ανταλλαγής ομολόγων, ευρισκόμενες εν παραλλήλω σε καθεστώς ιδιότυπης επιτροπείας-ομηρείας μέσω του ΤΧΣ από τους δανειστές μας, η ET/IGG των ευρω-συνεταίρων μας, εκμεταλλευόμενη ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα (υψηλή πιστοληπτική ικανότητα, αποφυγή ρίσκου χώρας, τεράστια ρευστότητα, μηδενικό δανεισμό, πολιτική χαμηλών επιτοκίων, κλπ), στα οποία οι ελληνικές τράπεζες δεν μπορούν να αντιτάξουν αποτελεσματικές άμυνες, σύντομα θα τις απογυμνώσει από την πελατειακή βάση των θεσμικών, στην αρχή, πελατών τους (βιοτεχνία, βιομηχανία, αλυσίδες λιανικού εμπορίου, εφοπλισμός) και των μη θεσμικών εν συνεχεία, καθώς και από τη ρευστότητα που παρέχει η φιλοξενία και διαχείριση κοινοτικών κονδυλίων και θα τις οδηγήσει σταδιακά στη συρρίκνωση και, εν τέλει, στην εξαφάνιση.
Αντίστοιχες θα είναι και οι υπαρξιακές επιπτώσεις στην Τράπεζα της Ελλάδος ως προς την εγχώρια νομισματική πολιτική.
Τρίτον, η Επενδυτική Τράπεζα θα αποτελέσει πρόπλασμα για την εφαρμογή ολοκληρωτικής ευρω-Γερμανικής πολιτικής για το Νότο της Ευρώπης. Τεράστια κεφάλαια ιδιωτών και θεσμικών από τις εμπορικές τράπεζες του ευρωπαϊκού νότου της κρίσης κατευθύνονται, εν μέσω κρίσης αξιοπιστίας των τραπεζικών συστημάτων των χωρών αυτών, στις βόρειες χώρες και σε γερμανικές, ως επί το πλείστον, τράπεζες, και, εν συνεχεία, επαναπροωθούνται στις χώρες του νότου υπό τη μορφή επενδυτικών σχημάτων που χορηγούν δάνεια αναζωογόνησης της οικονομικής δραστηριότητας. Αυτή η «διευκόλυνση» είναι εξαιρετικά αποτελεσματική και ιδιαιτέρως επικερδής, αφού περιλαμβάνει όχι μόνο τον πολιτικό έλεγχο στις οικονομίες του ευρωπαϊκού νότου, αλλά ταυτοχρόνως και σημαντικά χρηματικά κέρδη από διαχείριση τόκων και λοιπών χρηματοοικονομικών πράξεων. Στρατηγικά δε, δημιουργεί διασφαλισμένη ζήτηση γερμανικών επενδύσεων στην αλλοδαπή.
Άριστο υπόδειγμα γερμανικής αλληλεγγύης μέσω τραπεζικής ενοποίησης, ενιαίου ελέγχου και κοινής νομισματικής πολιτικής… A la carte έλεγχος οικονομιών ευρωπαϊκών κρατών στο πλαίσιο λειτουργίας μηχανισμών Γερμανικού ελέγχου σε μια συγκεκαλυμμένη δικτατορία του «επενδυτικού ευρώ»!
Η Ελλάδα, πριν δεσμευτεί με την υπογραφή της, απαιτείται να μελετήσει τις κινήσεις της και για ένα ακόμη λόγο. Η μακροχρόνια πρόσδεσή της σε τέτοιου είδους μηχανισμούς, που πρακτικώς θέτουν βασικά κυριαρχικά δικαιώματα της επί ενεργειακών πηγών και περιουσιακών στοιχείων της που σχετίζονται με αυτές, υπό καθεστώς τυπικής ή άτυπης ενεχυρίασης, έναντι εξασφάλισης κάποιας μορφής ελεγχόμενης χρηματοδότησης εντός του εγχώριου, ασφυκτικού -λόγω έλλειψης ρευστότητας- χρηματοοικονομικού περιβάλλοντος, ενδέχεται να ισοδυναμεί με ιδιαιτέρως κρίσιμη προσφορά κρίσιμου γεωπολιτικού πλεονεκτήματος στην Ευρώπη, στο Ευρώ και στη Γερμανία κατ’ επέκταση, γεγονός που μάλλον δεν θα περάσει απαρατήρητο από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού.
Ε..Ε..Έρχεται.
Ο άνθρωπος που κατάντησε ανάπηρη την μισή Ευρώπη και έσυρε εκατομμύρια Ευρωπαίους πολίτες στην λιμοκτονία.
Υ.Γ.
Απαγορεύονται οι διαδηλώσεις και οι πορείες, κατά την διάρκεια της επίσκεψης.
Δεν πρέπει να δώσουμε την εντύπωση στον ανθύπατο αλλά και στους υπόλοιπους Ευρωπαίους, ότι δεν είμαστε ευτυχισμένοι αλλά και επαρκώς υποδουλωμένοι.
Θα την αντέξω του τρελού την ρετσινιά.
Αφάνταστα προκλητικός παρουσιάστηκε στην συνέντευξη του στο Bloomberg ο Υπουργός Απολύσεων κος Κυριάκος Μητσοτάκης.
Ήταν μια συνέντευξη που απευθυνόταν σε ακροατήριο εκτός συνόρων, αλλά αναμεταδόθηκε και μάλιστα με υψηλά το συναισθηματικό στοιχείο, και στην Ελλάδα.
Έτσι λοιπόν, ο εν λόγω Υπουργός παρουσίασε τον εαυτό του σχεδόν ως θύμα που βασανίζεται αβάσταχτα κάτω από το βάρος της ευθύνης να αφήσει άνεργους ένα ακόμα κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας.
Θύμα λοιπόν ο Υπουργός απολύσεων. Κουβαλάει σταυρό ο Κυριάκος.
Και εμείς οι τρελοί. Οι τρελοί που δεν συναινούν, για τον εαυτό τους ή για τους συμπολίτες τους σε μια ανάπηρη ζωή.
Γιατί ζεις μια ανάπηρη ζωή αν σου αφαιρούν το δικαίωμα να εργαστείς ώστε να προσφέρεις στην κοινωνία αλλά και στην οικογένειά σου.
Και σου αφαιρεί το δικαίωμα ποιος; Ποιος σε σημαδεύει με το όπλο της απόλυσης;
Ένα παιδί του κομματικού σωλήνα.
Ένας Υπουργός που στο βιογραφικό του διακρίνεται καθαρά ο λόγος που η χώρα βρίσκεται σε δρόμο χωρίς γυρισμό τα τελευταία τρία χρόνια.
Ένας καθαρά αντιπρόσωπος της οικογενειοκρατίας, αλλά και της κομματοκρατίας.
Ο γόνος, ο αδελφός, ο ανιψιός του συστήματος που έφερε την χώρα στον εξευτελισμό και στην χρεωκοπία.
Και που ήλθε να συνεχίσει ότι δεν τελείωσαν οι προηγούμενοι.
Και είναι αυτός που νοιώθει λύπη και ενοχές.
Και είναι αυτός που δεν μπορεί να κοιμηθεί τα βράδια!
Θα την αντέξω του τρελού την ρετσινιά.
Εισβολή.
Μετά την απόλυτη επιτυχία που είχε η επιχείρηση κατάληψης του Ελληνικού κράτους οι δυνάμεις της Τρόικα προετοιμάζονται για την δεύτερη φάση του σχεδίου.
Αυτήν την φορά το σχέδιο δείχνει εισβολή και στα σπίτια μας.
Γιατί δεν μπορεί και ο ποιο καλόπιστος πολίτης να δεχτεί άλλη δικαιολογία εκτός της εισβολής και κατάληψης, για την απόφαση της ξενοκίνητης κυβέρνησης να ζητήσει την απογραφή, μέσω της φορολογικής δήλωσης, όλων των πολύτιμων περιουσιακών στοιχείων που κρατά ο καθένας μας σπίτι του.
Και ας μην βιαστεί να πει κάποιος ότι όποιος είναι νόμιμος δεν έχει να φοβηθεί τίποτε. Σε καταστάσεις πλήρους κατοχής ότι ήταν νόμιμο χθες, ίσως να μην είναι σήμερα.
Καλό θα ήταν πάλι να αποφύγουν τα μνημονιακά παπαγαλάκια την δικαιολογία, ότι έτσι θα διευρυνθεί η φορολογική βάση και θα πληρώσουν οι πλούσιοι. Έχει ξανακουστεί χιλιάδες φορές μέχρι τώρα.
Κανένας δεν θα κυνηγήσει τον πλούσιο, την φτωχή μαρίδα θέλουν να ελέγξουν. Αυτό άλλωστε κάνουν μέχρι σήμερα, αυτό ξέρουν καλά, αυτό θα συνεχίσουν να κάνουν.
Και εντάξει.
Σε ποιο «πολιτισμένες» χώρες η ζωή του κάθε πολίτη είναι ανοιχτό βιβλίο.
Η χρήση πιστωτικών καρτών, η ασφάλιση πολύτιμων αντικειμένων και οι διαθήκες (αφήνω στην εγγονή μου την κουνιστή πολυθρόνα μου) ευνοούν τον έλεγχο της καθημερινής ζωής του καθενός.
Με αυτόν τον τρόπο οι κυβερνήσεις απομυζούν τον πολίτη σε κάθε του κίνηση για να μπορέσουν με την σειρά τους να εξυπηρετήσουν το ασύλληπτης διάστασης δημόσιο χρέος που έχει δημιουργηθεί.
Γιατί ζούμε σε μια κοινωνία που δεν είναι ακριβώς ι καπιταλιστική αλλά είναι κοινωνία χρέους, μια οικονομία που βασίζεται στο χρέος.
Οι πάντες χρωστάνε στους πάντες και οι κυβερνήσεις κανείς δεν ξέρει σε ποιους.
Το παγκόσμιο χρέος είναι κατά τι μεγαλύτερο από το παγκόσμιο ΑΕΠ.
Και έτσι οι κυβερνήσεις έπαψαν να βλέπουν τους πολίτες ως ανθρώπινα όντα αλλά τους αντιμετωπίζουν μόνο βάσει της φοροδοτικής τους ικανότητας.
Γίναμε υποζύγια, σκλάβοι στο κράτος και στο σύστημα που, υποτίθεται, ότι θα πρέπει να μας υπηρετεί.
Το δαχτυλίδι με το μπριγιάν που σου χάρισε η γιαγιά σου, έχει φορολογηθεί με τον σωστό τρόπο;
Έχει πάρει η Τρόικα το μερίδιο που της αναλογεί;
Έλεγχος, έλεγχος παντού. Έλεγχος και μάλιστα για περιπτώσεις που είναι σίγουρο ότι δεν θα αποδώσουν, αλλά μόνο και μόνο για να γίνεις δεκτικός σε αυτόν τον τρόπο ζωής.
Έλεγχος για να γνωρίζεις κάθε στιγμή της ζωής σου ποιος είναι το αφεντικό.
Για να θεωρήσεις την σκλαβιά και την υποταγή σου ως κάτι φυσιολογικό.
Εισέβαλαν στην ζωή σου, εισέβαλαν στο σπίτι σου και νοιώσε ευτυχισμένος που σε αφήνουν να ζήσεις την μίζερη ζωή σου
Στο απόσπασμα.
Και ο χρόνος περνά.
Και μένουμε ακίνητοι και βουβοί.
Παρακολουθούμε τα όσα συμβαίνουν γύρω μας σαν να μην αφορούν εμάς.
Και περιμένουμε ένα αόρατο χέρι να έλθει και να αλλάξει τα πάντα, παρακαλούμε για το θαύμα.
Αλλά δεν θα γίνει κάτι τέτοιο. Ο από μηχανής θεός υπάρχει μόνο για τους ανδρείους.
Εμείς παραδοθήκαμε στο έλεος των βαρβάρων.
Υποκύψαμε στην γοητεία της Κίρκης και η Ιθάκη έσβησε από την μνήμη μας.
Ξεχάσαμε να αγωνιζόμαστε, ξεχάσαμε να πολεμάμε, να διεκδικούμε.
Προδώσαμε ότι μας έκανε περήφανο έθνος με αντάλλαγμα την υποταγή.
Και μάλιστα την υποταγή σε συνθήκες σκλαβιάς που κανένας μας δεν θα ευχόταν ούτε στον εχθρό του.
Σκλάβοι στο παζάρι μια χωρίς ίχνος ανθρωπιάς αγοράς.
Άραγε με τι αντάλλαγμα;
Τι μας υποσχέθηκαν για να δεχτούμε μια τόσο σκληρή σκλαβιά;
Τι μέλλον υπόσχονται για εμάς και τα παιδιά μας;
Δεν έχει ακουστεί τίποτε. Μόνο απειλές για την ζωή μας.
Κανένας δεν μας μιλά για το αύριο, κανένας για το μέλλον των παιδιών μας, κανένας για την Ελλάδα στα επόμενα 10-20 χρόνια.
Μόνο ότι θα αλλάξουμε. Μόνο ότι η χώρα θα είναι διαφορετική από ότι είναι σήμερα.
Διαφορετική προς όφελος ποίου; Διαφορετική ως προς τι;
Μόνο φόροι και αυτοκτονίες.
Μόνο φόροι και μιζέρια.
Μόνο φόροι και ανεργία.
Μόνο φόροι και υποτέλεια.
Αυτά μας υπόσχονται, αυτά μας πουλάνε.
Αυτά αγοράζουμε πιστεύοντας ότι δεν αξίζουμε τίποτε καλύτερο.
Αυτά μας πουλάνε θεωρώντας ότι δεν είμαστε ικανοί να προστατέψουμε ούτε καν την μίζερη ζωή μας.
Έκλεισαν οι ουρανοί.
Θα περίμενε κάποιος μετά την αποκάλυψη ότι η κυβέρνηση των ΗΠΑ παρακολουθούσε συστηματικά τους συμμάχους της στην ΕΕ, οι Ευρωπαϊκές χώρες θα έδειχναν ανοχή στην παρουσία του Edward Joseph Snowden ή και για τους ποιο ονειροπόλους θα του χορηγούσαν άσυλο.
Όμως η αλήθεια είναι διαφορετική.
Ξαφνικά ο Edward Joseph Snowden έγινε φυγάς, κατάσκοπος, κυνηγημένος.
Καμιά «δημοκρατική» κυβέρνηση δεν τον ανέχεται.
Οι ουρανοί έκλεισαν για τον Snowden στην δημοκρατική Ευρώπη.
Ακόμα και το αεροπλάνο της κυβέρνησης της Βολιβίας σταμάτησαν οι Ευρωπαίοι, στην προσπάθειά τους να σταματήσουν τον «εχθρό» της ανθρωπότητας, τον φυγά, τον κατάσκοπο.
Όσο για τις ΗΠΑ, ακύρωσαν με συνοπτικές διαδικασίες το διαβατήριό του καθιστώντας τον άπατρι και αφαιρώντας του το ανθρώπινο δικαίωμα του ασύλου.
Εκκωφαντική η σιωπή του ΟΗΕ, και των οργανώσεων για τα ανθρώπινα δικαιώματα, φανερώνοντας με τον ποιο αποκαλυπτικό τρόπο τα συμφέροντα που υπηρετούν και τον θεό που προσκυνούν.
Και δεν αναφέρομαι μόνο στα δικαιώματα του Snowden αλλά και στο δικαίωμα των Ευρωπαίων να μην παρακολουθούνται από μια ξένη υπηρεσία.
Αρκεί να σημειώσω ακόμα το ότι, οι ΗΠΑ φιλοξενούν στο έδαφός τους τον ΟΗΕ, και εκμεταλλευόμενες αυτό το γεγονός παρακολουθούν τις μυστικές συνομιλίες των μελών του προς όφελός τους.
Βγήκε μάλιστα ο Πρόεδρος Ομπάμα και χωρίς αιδώ επισημοποίησε το όλο σκηνικό λέγοντας πως είναι κάτι το φυσιολογικό.
Δημοκρατία στα λόγια λοιπόν, η Ευρώπη των Λαών.
Δημοκράτες, για όσο διαρκεί η προεκλογική περίοδος οι Ευρωπαίοι πολιτικοί.
Εκκωφαντική και η σιωπή των Ευρωπαίων πολιτών, ίσως και να ξεκουράζονται στην σκιά των Μνημονίων.
Δούλοι που ηγούνται δούλων.
Ε ΚΑΙ ΤΙ ΕΓΙΝΕ…
… που μιλήσαμε κάποτε γι’ αγώνες κι επαναστάσεις; Που όσοι τόλμησαν μάτωσαν κι εγκαταλείφθηκαν; Κι όσοι οργίστηκαν βαφτίστηκαν φασίστες από μελλοντικούς σωτήρες; Το παρόν απαιτεί ησυχία. Διακριτικές κινήσεις και ήρεμες ώστε να μη διασαλευθεί το σύστημα παραγωγής ελπίδων. Οι καταναλωτές πρέπει να βρίσκουν το προϊόν στα πρώτα ράφια και πιθανή έλλειψη ελπίδας ίσως οδηγήσει σε πανικό.
Ε και τι έγινε που κάποτε νιώσαμε δυνατοί; Ήταν μια στιγμή αδυναμίας του συστήματος. Μια βλάβη στα σημεία ελέγχου των συνειδήσεων. Ευτυχώς ξεπεράστηκε κι επιτέλους νιώσαμε ότι μόνοι μας δε μπορούμε να καταφέρουμε τίποτα. Οι Άγγελοι Εξάγγελοι ξεχύθηκαν να μας χαϊδέψουν τ’ αυτιά. Εμείς βάλαμε πάλι τα νύχια μέσα και σαν οικόσιτες γατούλες καλής ράτσας σκύψαμε στο χάδι και γουργουρίσαμε ευχαριστημένοι.
Δείτε την αρχική δημοσίευση 134 επιπλέον λέξεις
Το Ισπανικό Μανιφέστο -»Για την ανάκτηση της οικονομικής, νομισματικής και λαϊκής κυριαρχίας: Η Έξοδος από το Ευρώ»
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Το Ισπανικό Μανιφέστο ‘’Για την ανάκτηση της οικονομικής, νομισματικής και λαϊκής κυριαρχίας: Η Έξοδος από το Ευρώ‘ με την δημοσιοποίησή του προκάλεσε συζητήσεις και είχε σημαντικό αντίκτυπο ειδικά στην Αριστερά . Τα επιχειρήματά του δεν μπορούν να περάσουν απαρατήρητα και να αγνοηθούν από μια κοινωνία που μαστίζεται από βαθιά οικονομική κρίση και μεγάλη κοινωνική και πολιτική αναταραχή.
Το μανιφέστο δεν αναπτύσσει ένα εναλλακτικό πρόγραμμα διεξόδου για τη χώρα, γιατί θεωρεί ότι αυτό πρέπει να είναι ο καρπός της συμφωνίας και της ενότητας των πολλών αλλά επισημαίνει ότι η ισπανική κοινωνία βρίσκεται σε ένα σταυροδρόμι και εάν επιλεγεί ο σωστός δρόμος θα γίνουν εφικτοί οι στόχοι που επιδιώκει η Αριστερά. Το μανιφέστο κατά συνέπεια απαιτεί πολιτική αποσαφήνιση σε κάτι που θεωρεί ουσιαστικό και ζωτικής σημασίας. Την έξοδο από το ευρώ.
H υποστήριξη του μανιφέστου είναι εντυπωσιακή , όχι μόνο από τις πολλές εκατοντάδες των υπογραφών , αλλά από την κοινωνική…
Δείτε την αρχική δημοσίευση 2.098 επιπλέον λέξεις
toufekiastoskotadi 