Χρυσά αυγά και success story.

Από το 1974 μέχρι σήμερα δεν θυμάμαι (μπορεί να είμαι και λάθος) κανένα κυβερνητικό σχήμα να ολοκλήρωσε την 4ετή θητεία του.

Το σημερινό όμως, Σαμαρά-Βενιζέλου, δείχνει να έχει αρκετές πιθανότητες για να σπάσει αυτήν την παράδοση.

Και οι λόγοι είναι πολλοί, με νομίζω, δύο τους ποιο σημαντικούς.

Α’. Η γνωστή απέχθεια της ΕΕ σε εκλογές και δημοψηφίσματα. Όπου κάτι τέτοιο έγινε, είτε για το λεγόμενο Ευρωσύνταγμα, είτε για το euro, οι απαντήσεις των λαών της Ευρώπης ήταν αρνητικές.

Β’. Οι δανειστές μας έχουν επενδύσει χρόνο και αρκετό χρήμα στην υπόθεση της Ελλάδος. Δεν θα ήταν ιδιαίτερα βολικό για αυτούς να συμβεί κάποιο εκλογικό ατύχημα.

Έτσι λοιπόν αν δεν είναι σίγουροι ότι έχει ωριμάσει και συνετιστεί αρκετά  το μελλοντικό σχήμα δεν έχουν κανένα λόγο να παραχωρήσουν τέτοιου είδους πολυτέλειες στο προτεκτοράτο.

Σε μια τέτοια περίπτωση προέχει η με κάθε τρόπο ενίσχυση και ενδυνάμωση του σημερινού σχήματος, αυτό δηλαδή των Σαμαρά-Βενιζέλου.

Μέρος αυτής της προσπάθειας είναι και το ξεδόντιασμα των «χρήσιμων ηλιθίων» του μορφώματος της Χρυσής Αυγής.

Με τον ίδιο τρόπο που το κουνάβι δαγκώνει και κόβει το πόδι του για να ξεφύγει από το δόκανο, έτσι και η μνημονιακή κυβέρνηση απέκοψε ένα κομμάτι της για να μπορέσει να συνεχίσει το έργο της σε μια ομολογουμένως δύσκολη περίοδο με πολλές αντιδράσεις.

Έτσι λοιπόν το success story του Σεπτεμβρίου αντικατεστάθη από την εικόνα των σιδηροδέσμιων Μιχαλολιάκου και Κασιδιάρη.

Χρήσιμοι ηλίθιοι μέχρι την τελευταία στιγμή.

Γιατί όσο και να βλέπω ΣΚΑΪ ή MEGA ( το λεγόμενο ΔΤ έχει μπει στην λίστα των ενοχλητικών καναλιών στην τηλεόρασή μου) όσο λοιπόν και να βλέπω τα μνημονιακά κανάλια, κανένας δεν μπορεί να με πείσει για την αγάπη προς την Δημοκρατία του Σαμαρά ή την προσήλωση του Βενιζέλου στην Δικαιοσύνη.

Εκτελούν απλά εντολές σε μια χώρα με μειωμένα κυριαρχικά δικαιώματα.

Ο Ναζισμός δεν πεθαίνει ποτέ από μαχαίρι φασίστα.

© HeadWaiter

Σκληρές Διαπραγματεύσεις.

 

Σκληρές διαπραγματεύσεις με την Τρόικα ο κ. Παπανδρέου.

Σκληρός, πολύ σκληρός, διαπραγματευτής, για το καλό της χώρας, ο κ. Βενιζέλος.

Ακόμα ποιο σκληρό το δίδυμο Σαμαρά-Στουρνάρα.

Και μετά από τρίχρονες σκληρές διαπραγματεύσεις με ότι καλύτερο, σε θέμα ηγεσίας, είχε αυτή η χώρα, φτάσαμε στο σημείο το IMF (ΔΝΤ) να παραδέχεται ότι το μνημόνιο ήταν  ΛΑΘΟΣ.

Σε τελική ανάλυση όμως το IMF ενεργούσε με γνώμονα το συμφέρον των πελατών του, ( Τράπεζες, κυβερνήσεις, fund’s),  οι ελληνικές κυβερνήσεις, και πέρασαν αρκετές, και οι Έλληνες υπουργοί οικονομικών για ποιού το συμφέρον αγωνίζονται;

Η κόκκινη γραμμή, η παραμονή μας στο euro, ποιών τα συμφέροντα εξυπηρετούσε και εξυπηρετεί;

Των Ελλήνων πολιτών μάλλον όχι.

Γιατί τα τελευταία χρόνια έχουν δει μια απίστευτη ληστεία στις ζωές τους, που όπως το ίδιο το IMF παραδέχεται κάτι τέτοιο δεν έχει ξανασυμβεί σε καιρό ειρήνης πουθενά στον κόσμο.

Και δεν θέλω να ρωτήσω τους «σκληρούς διαπραγματευτές» αν αισθάνονται την παραμικρή ενοχή για ότι έχει συμβεί, άλλωστε ο νόμος Βενιζέλου περί ευθύνης υπουργών τους έχει δώσει το δικαίωμα να λένε και να κάνουν ότι θέλουν χωρίς να δίνουν λογαριασμό σε κανέναν.

Ούτε θα τους ρωτήσω για τα κλειστά μαγαζιά, τους ανέργους ή τον κόσμο που αποζητά φαγητό στα σκουπίδια.

Όμως θα θελα να ρωτήσω:

Για τις 3.000 αυτοκτονίες ούτε μια παραίτηση;

Τόσο πολύ σας τύφλωσε η εξουσία;

Τόσο πιστοί υπηρέτες είστε;

Τόσο σκλάβοι είμαστε;

© HeadWaiter

ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΕΙ ΤΗΝ ΧΡΕΩΚΟΠΙΑ;

Το 2003 αν θυμάμαι καλά ο τότε πρωθυπουργός της Ελλάδος Κώστας Σημίτης είχε αναφέρει από βήματος της Βουλής ότι μόλις και ξεπληρώσαμε τις τελευταίες δόσεις από το δάνειο της Επανάστασης του ’21.

Όλα καλά μόνο που ίσως ξέχασε να μας ενημερώσει για ποιόν ακριβώς λόγο η αποπληρωμή του χρέους έγινε το 2003 ενώ είχαν ήδη προηγηθεί 3-4 χρεωκοπίες της χώρας με ποιο γνωστή αυτή του Τρικούπη.

Δηλαδή αν κατάλαβα καλά ενώ χρεοκοπούσαμε σαν χώρα, ενώ ο Ελληνικός λαός αναγκαζόταν να  υποστεί όλες τις συνέπειες μιας τέτοιας κατάστασης οι Ελληνικές κυβερνήσεις αναγνώριζαν μετά το χρέος και συνέχιζαν να το εξυπηρετούν.

Νοιώθω ότι κάτι τέτοιο θα συμβεί και σήμερα.

Προς θεού δεν θέλω να ισχυριστώ ότι η χώρα οδεύει προς χρεωκοπία και φυσικά κανένας δεν εύχεται κάτι τέτοιο, αλλά εκτός από τις γεμάτες πανικό τελευταίες κινήσεις του Βενιζέλου υπάρχει κάποιο σχέδιο, έστω επί χάρτου, σ την Κυβέρνησης  ή στην Αντιπολίτευση που να εξετάζει κάποιες κινήσεις;

Τι θα κάνουμε; Αναγνωρίζουμε όλο το χρέος; Θα πληρωθείτε μέχρι τελευταίο  euro όπως  δηλώνει ο κ Παπανδρέου- Αναγνώστου;

Θα θεωρήσουμε ένα ποσοστό αυτού του χρέους ως μη νόμιμο και θα αρνηθούμε να το πληρώσουμε;

Ή θα ανοίξουμε μια καινούργια καθαρή σελίδα (σαν κράτος έχουμε το δικαίωμα, μόνο με πόλεμο αυτό μας το δικαίωμα μπορεί να αφαιρεθεί) μια καθαρή σελίδα  απαλλαγμένοι από την οικονομική σκλαβιά των τελευταίων 150 χρόνων;

Δεν ξέρω. Κανείς δεν μιλάει αλλά και δεν βλέπω κανέναν αρκετά ικανό ( στην πολιτική μας ζωή) να σηκώσει ένα τέτοιο βάρος.