Αρχεία Ιστολογίου
Οι Γερμανοί ΔΕΝ πιάνουν αιχμαλώτους.
Μέρα με την μέρα, ώρα με την ώρα, όσο πλησιάζουμε τη 5η Ιουνίου γίνεται φανερό πως το δημοψήφισμα δεν είναι πιά θέμα Δημοκρατίας ή αξιοπρέπειας.
Το δημοψήφισμα είναι μοναδική επιλογή επιβίωσης και το ΟΧΙ μονόδρομος.
Η ΕΕ του 2015 είναι για την Γερμανία, ότι ήταν η Ευρώπη για τον Χίτλερ το 1939:
«Ζωτικός χώρος».
Και δεν υπάρχει τίποτα και κανένας που να πείσει την Γερμανία, ότι η Ευρώπη δεν της ανήκει.
Δεν υπάρχει τίποτε και κανένας να πείσει τους Γερμανούς, ότι δεν έχουν δίκιο, ότι ο δικός τους δρόμος είναι λάθος, ότι δεν υπερέχουν από τους υπόλοιπους Ευρωπαϊκούς λαούς, ότι δεν πρέπει να ηγούνται και να καθοδηγούν τους υπόλοιπους Ευρωπαίους.
Και ας μην πιστέψουν ούτε για μια στιγμή οι υποστηριχτές του ΝΑΙ πως με την ψήφον τους θα κατευνάσουν την Γερμανία.
Γιατί κανένας μας δεν πίστεψε ότι τα τελευταία 5 χρόνια διαπραγματευόμασταν με την Ευρώπη. Ο μοναδικός και απόλυτος διαπραγματευτής στην άλλη μεριά του τραπεζιού ήταν πάντα η Γερμανία, ήταν μόνο η Γερμανία.
Και η Γερμανία απαιτεί πλήρη υποταγή και δεν σταματά μέχρι να την πετύχει.
Το ΟΧΙ είναι μονόδρομος.
Και πρέπει να είναι τόσο δυνατό ώστε να φοβηθούν ακόμα και εκείνοι που το πρότειναν.
Je suis……μαλάκας.
Σε όλους μας αρέσουν οι θεατρικές παραστάσεις.
Ομολογουμένως η πιο πετυχημένη των τελευταίων ετών ήταν η παρέλαση ευρωπαίων και άλλων ηγετών, σε έναν έρημο δρόμο του Παρισιού, δείχνοντας με αυτόν τον τρόπο την «αλληλεγγύη» τους για την σφαγή στο περιοδικό Charlie Hebdo.
Ήταν εύκολο να διακρίνεις σε αυτήν την κουστωδία την αφρόκρεμα των υπερασπιστών της ελευθερίας γνώμης και τύπου όπως οι κ.κ. Νετανιάχου, Σαμαράς, Ραχόι, Μέρκελ,
Αν και έδωσα μια πολύ προσεκτική ματιά στην φωτογραφία, μου ήταν αδύνατο να διακρίνω τον πολυαγαπημένο φίλο της Ελλάδος, υπουργό οικονομικών της φίλης, συμμάχου, δανείστριας και εταίρας (θηλυκό του εταίρος; ) Γερμανίας κ.κ. Wolfgang Schäuble
Είμαι όμως σίγουρος ότι ψυχικά, ίσως να μην μπορούσε σωματικά, ήταν εκεί μαζί με όλους τους υπόλοιπους, για να διαμαρτυρηθεί, και να δώσει υπόσχεση στους λαούς της Ευρώπης πως ότι έγινε ήταν έξω και πέρα από τον Ευρωπαϊκό πολιτισμό.
Αλλά πριν ο αλέκτωρ λαλήσει τρις, σε τούτην δω την μικρή Ευρωπαϊκή Επαρχία του χρέους το «Je suis Charlie» ξεψύχησε.
Οι Einsatzgruppen, μάλλον δεν έχουν διαβάσει Αριστοφάνη.
Εδώ λοιπόν, σε αυτήν την μικρή Ευρωπαϊκή επαρχία του χρέους, ο Πρωθυπουργός της χώρας, από βήματος Βουλής αφόρισε τον δημιουργό της γνωστής γελοιογραφίας από τον ιστότοπο της εφημερίδας «Αυγή».
Είχε κάνει το ίδιο λίγες μόνο μέρες πριν στο περιοδικό Stern.
Αν κάποιος είχε ενοχληθεί από την γελοιογραφία, θα μπορούσε η Ελληνική Κυβέρνηση να βγάλει μια ανακοίνωση, (αν και σε Δημοκρατίες, δεν είναι αυτή η δουλειά της) να βγάλει μια ανακοίνωση μέσω της διπλωματικής οδού, να βγει μια ανακοίνωση από το Γραφείο του Πρωθυπουργού, ή έστω να εκφράσει την αηδία του ο κηπουρός του Μαξίμου.
Γιατί θα έπρεπε να γίνει κάτι τέτοιο από τον Πρωθυπουργό και μάλιστα από βήματος της Βουλής;
Ποιος συμβούλεψε, γιατί δεν τολμώ ούτε καν να προφέρω τις λέξεις εκβίασε ή ανάγκασε, τον κ. Πρωθυπουργό να προβεί σε αυτήν την δήλωση και μάλιστα μέσα στο κοινοβούλιο;
Je suis……μαλάκας.
Ε..Ε..Έρχεται.
Ο άνθρωπος που κατάντησε ανάπηρη την μισή Ευρώπη και έσυρε εκατομμύρια Ευρωπαίους πολίτες στην λιμοκτονία.
Υ.Γ.
Απαγορεύονται οι διαδηλώσεις και οι πορείες, κατά την διάρκεια της επίσκεψης.
Δεν πρέπει να δώσουμε την εντύπωση στον ανθύπατο αλλά και στους υπόλοιπους Ευρωπαίους, ότι δεν είμαστε ευτυχισμένοι αλλά και επαρκώς υποδουλωμένοι.
Νενέκοι.
Η απόφαση της Ε.Ε. δεν είναι ανεκτή γιατί είναι επιλεκτική, θα πρέπει η Ε.Ε. Να μην επιλέγει τα θύματά της ….. δήλωσε ο Κάρολος Παπούλιας μετά το πέρας της σιδερόφρακτης παρέλασης για την 25η Μαρτίου.
Μέρα Ιστορικής Μνήμης, μέσα σε μέρες Εθνικής δοκιμασίας. Για όλο τον Ελληνισμό. Και ιδιαίτερα, σήμερα, για την Κύπρο ….. δήλωσε ο Αντώνης Σαμαράς.
Η σκέψη μας σήμερα, ημέρα της εθνικής επετείου, βρίσκεται στον κυπριακό λαό που βιώνει με ακραίο τρόπο ……ανέκραξε ο Ευάγγελος Βενιζέλος.
Την αλληλεγγύη της στον δοκιμαζόμενο κυπριακό λαό, εκφράζει η ΔΗΜΑΡ, για την επώδυνη, όπως την χαρακτηρίζει, απόφαση του Eurogroup.
Θα ήταν κανείς αφελής ή ανόητος αν πίστευε ότι τα λόγια της τρικομματική διαφέρουν στο παραμικρό από τους αναστεναγμούς συμπάθειας του Wolfgang Schäuble. Θα μπορούσε μάλιστα κανείς να ισχυριστεί ότι η κατοχική κυβέρνηση ανάσανε με ανακούφιση βλέποντας την Κύπρο να παραπαίει. (Δεν είναι ώρα για να ξεσηκωθούν οι ιθαγενείς.)
Μερικοί εξ’ αυτών μάλιστα δεν μπορούσαν καν να κρύψουν την χαρά τους.
Τα tank του euro μπήκαν στην Κύπρο.
Κατέλυσαν και την Κυπριακή Δημοκρατία.
Έτσι λοιπόν έβγαλαν μια ανακοίνωση, για εσωτερική κατανάλωση, φίμωσαν με την βοήθεια του Eurogroup την Κυπριακή Βουλή, απέφυγαν να θυμίσουν την ρήση του Κολοκοτρώνη «φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους» και συνέχισαν το θεάρεστο έργο τους σαν να μην συμβαίνει τίποτε.
Οι Νενέκοι, οι Ταγματασφαλίτες του 21ου αιώνα.
Το Eurogroup των ευνούχων.
Το πρώτο καρφί στο φέρετρο του euro μπήκε την Παρασκευή 15-3-2013 με την απόφαση των Βρυξελλών για «κούρεμα» των καταθέσεων στις κυπριακές τράπεζες.
Δεν έχει καμιά σημασία αν το νομοσχέδιο περάσει ή όχι από την Κυπριακή Βουλή, ούτε αν θα κουρευτούν οι καταθέσεις μόνο των πλουσίων.
Το Eurogroup, μη τολμώντας να φέρει αντίρρηση στην άφρονα τρέλα του Γερμανού υπουργού οικονομικών έκανε το τεράστιο λάθος να κτυπήσει το Άγιο Δισκοπότηρο του καπιταλισμού: Την εμπιστοσύνη του καταθέτη στις Τράπεζες!
Θα είναι πολύ δύσκολο για τους μαθητευόμενους μάγους του euro να καταφέρουν να ξανακερδίσουν την εμπιστοσύνη των αγορών και μάλιστα με πουριτανικού τύπου δηλώσεις όπως, το κούρεμα θα γίνει μόνο σε καταθέσεις πάνω από 100.000€ ή τα χρήματα στην Κύπρο είναι μαύρα.
Κάποιοι ίσως να πειστούν, πολλοί από αυτούς ίσως και να είναι οπαδοί του λυντσαρίσματος, (ποινή χωρίς δικαστήριο) κάποιοι λοιπόν ίσως να πειστούν, όχι όμως αυτοί που πρέπει. Όχι αυτοί που έχουν το χρήμα που θα αναζητήσουν καινούργιους φορολογικούς παράδεισους.
Η κ. Merkel μαζί με τον Wolfgang Schäuble απέδειξαν πως η αλαζονεία είναι κακός σύμβουλος, ειδικά όταν έχεις για συνδαιτυμόνες στο τραπέζι των αποφάσεων υπουργούς- ευνούχους.
Δεν μπορώ να ξέρω αν το τέλος του euro θα αποφασιστεί σε μια βδομάδα σε έναν μήνα ή σε έναν χρόνο. Το σίγουρο είναι ότι έρχεται.
Οι αγορές δεν συγχωρούν.
Είναι όμως κρίμα που στο θυσιαστήριο θα βρίσκεται εκτός από την Ελλάδα και η Κύπρος.
Τι πέτυχαν οι Αγανακτισμένοι;
Τελικά ο κ. Καμίνης καθάρισε το Σύνταγμα από τους «Αγανακτισμένους»
Σε μια χώρα υπό κατοχήν (Θεοδωράκης), υπό χρεωκοπία ( Moody’s) με μειωμένη εθνική κυριαρχία (Wolfgang Schäuble) δεν είναι σωστό να υπάρχουν σκηνές κάτω από το Κοινοβούλιο. Τι θα πουν οι τουρίστες;
Όταν ο πρωθυπουργός της Ιαπωνίας, της Πορτογαλίας κλπ, φώναζαν «δεν θα γίνουμε Ελλάδα» λέτε να είχαν περάσει από την Πλατεία είχαν δει τον κόσμο και για αυτό αντέδρασαν;
Μπράβο στον κ Καμίνη, αλλά και στον Τζέφρυ.
Στέλνουν την χώρα στα κόκκινα φανάρια. Τουλάχιστον να ναι καθαρή.
Τι πέτυχαν όμως οι Αγανακτισμένοι; Εκτός ίσως από την συμπάθεια μιας μερίδας πολιτών;
Πιστεύω όχι πολλά πράγματα.
Για μια στιγμή ίσως, κάτι κατάφεραν. Φόβισαν την Ευρώπη, φόβησαν τους κυβερνόντες . Για μια στιγμή μόνο.
Αναφέρομαι στην στιγμή που γιουχάρισαν το αυτοκίνητο του Π. τ. Δ. και μετά του Τζέφρυ. Εκείνη την στιγμή οι Ευρωπαίοι αλλά και οι κυβερνώντες να φοβήθηκαν αλλά μετά τίποτα.
Χωρίς κάποιους με φαντασία, άλλωστε το κίνημα ήταν αντιγραφή του κινήματος της Ισπανίας, αλλά και χωρίς κάποιον ορατό σκοπό το κίνημα δεν άργησε να παρακμάσει.
Προσπάθησε λίγο να θυμίσει το κίνημα του M.K. Gandhi, για μη βία, χωρίς όμως την μόρφωση και τα πιστεύω του, αλλά και χωρίς κάποιον επικεφαλή με ανάλογη κουλτούρα.
Ίσως και να είμαι άδικος. Δεν μπορείς να ζητάς από μια νεολαία που έχει εμποτιστεί με την νοοτροπία της ήσσονος προσπάθειας να σταθεί στο ύψος ενός ασκητή και να δράσει με ανάλογο τρόπο.
Χωρίς λοιπόν ηγέτη, χωρίς στόχο, με την Άρχουσα Τάξη της χώρας να τους αγνοεί, ή ακόμα χειρότερα να τους συκοφαντεί από τα δελτία των 8:00, να τους υποδεικνύει τι θα ήταν πολιτικά σωστό, να κάνει την τρίχα τριχιά δεν άργησε η Πλατεία να αδειάσει.
Ήταν ένας φωτεινός φάρος για όλους εμάς τους λάτρεις του καναπέ, τόλμησε να θυμίσει πως τούτος ο τόπος χρειάζεται και αντιπολίτευση για να κυβερνηθεί σωστά.
Όμως δεν τόλμησε να πάει ένα βήμα παραπέρα.
Φοβήθηκε να γκρεμίσει το σάπιο πολιτικό σύστημα της χώρας.
Έμεινε στην Πλατεία και δεν μπήκε στα σπίτια μας.
Καλό καλοκαίρι και καλές βουτιές Αγανακτισμένοι.
Τούτη εδώ η χώρα ίσως να μην δικαιούται μια δεύτερη ευκαιρία.
toufekiastoskotadi 