Monthly Archives: Νοέμβριος 2014
Offshore.
Γαμώ την ηθική μας!
Γαμώ τις ιδέες μας!
Γαμώ την πίστη μας στην νομιμοφροσύνη.
Γαμώ την Δημοκρατία που θέλουμε, που ονειρευόμαστε.
Και μην μου πει κάποιος να μην βρίζω.
Ας το πει καλύτερα στα γεροντάκια που σήμερα το πρωί είχαν στήσει καρτέρι στην στάση λεωφορείου περιμένοντας εμάς τους προύχοντες να πετάξουμε την γόπα του τσιγάρου, να την αρπάξουν και με τον εναπομείναντα καπνό να στρίψουν τσιγάρο.
Και αν ακόμα συνεχίζει κάποιος να πιστεύει ότι γίνομαι χυδαίος, χρησιμοποιώντας την Ελληνικήν του δρόμου, ας κάνει μια βόλτα στην γειτονιά του στην πόλη του και ας αναρωτηθεί γιατί εν μέσω ανάπτυξης και πρωτογενούς πλεονάσματος το ένα μαγαζί μετά το άλλο μαραίνεται και σβήνει.
Και εμείς εδώ στο net, στην κοσμάρα μας.
Κάνει καλά ο Σαμαράς που θέλει Συνταγματική αναθεώρηση;
Να του πετάξω μια φράση του Σωκράτη, του Ωνάση, του Λένιν για να το βουλώσει και να δει πως δεν έχουμε κατέβει από τα κατσάβραχα;
Η Δημοκρατία του Σαμαρά, του Τσίπρα, του Βενιζέλου ή του Κουτσούμπα είναι καλύτερη; Είδες μαγκιά ο Καμμένος; Δεν ρίχνουμε και μια ματιά για να δούμε τι Δημοκρατία έχουνε στην Ελβετία στην Κίνα ή στην Βενεζουέλα.
Πρέπει να διδάξουμε τους βαρβάρους Δημοκρατία και αρχές ηθικής.
Και τους διδάξαμε τους Βαρβάρους!
Όχι, όχι δεν τους διδάξαμε με την χρεωκοπία και την κατάρρευσή μας σαν κράτος.
Τους διδάξαμε λίγα χρόνια πιο πριν: Με την διοργάνωση των πιο πετυχημένων Ολυμπιακών Αγώνων.
Ναι αυτών που φέραμε στην Αθήνα για να δείξουμε πως οι Αγώνες πρέπει να είναι μακριά από την εμπορευματοποίηση, τους χωρίς ηθική σπόνσορες και τα αναβολικά.
Αλήθεια θυμάται ακόμα κανείς από εμάς το αερόστατο να ομορφαίνει τον ουρανό της Αθήνας;
Θυμάται κανείς την έρημη και αποστειρωμένη από τους κατοίκους της Αθήνα;
Θυμάται το διασημότερο τροχαίο του 21ου αιώνα; Το μαχαίρι όμως έφτασε μέχρι το κόκαλο και αποδόθηκε δικαιοσύνη.
Όμως είμασταν και είμαστε υπερήφανοι για τους πιο πετυχημένους Ολυμπιακούς Αγώνες του αιώνα.
Μας μείνανε κληρονομιά και οι κάμερες γιατί ήταν το μόνο που άξιζε να συντηρηθεί στην μνημονιακή Ελλάδα.
Πάντως διδάξαμε ηθική στους Βαρβάρους.
Το blog αυτό σε καμμιά περίπτωση δεν φημίζεται για τις Δημοκρατικές του αρχές, αλλά ούτε και για την ηθική του.
Άλλωστε τι να περιμένεις από κάποιον που γράφει με ψευδώνυμο και έχει κρυμμένο το πρόσωπό του πίσω από μια μάσκα;
Απέφυγε να είναι επικριτικό ακόμα και για καταχραστές δημοσίου χρήματος.
Σχεδόν με την είσοδο της χώρας στα μνημονιακά σαλόνια, υποστήριξε πως ακολουθώντας τον ορθό δρόμο θα φτάσουμε σε αδιέξοδο.
Δεν έχει σημασία αν ακολουθήσουμε τον δρόμο Σαμαρά-Βενιζέλου του Τσίπρα ή και ακόμα αυτόν του ΚΚΕ.
Προτάθηκε τότε ο δρόμος της σημαίας ευκαιρίας.
Μην εναντιωθείτε στις Αγορές. Ας γίνουμε εμείς οι Αγορές.
Ας γίνει η χώρα μια υπεράκτια, μια offshore.
Αυτό που όλα τα κανάλια καταδικάζουν αλλά οι μέτοχοι (των καναλιών) χρησιμοποιούν.
Ας γίνει ακόμα και τώρα, όσο ακόμα η χώρα έχει αρκετή στρατιωτική ισχύ να το προστατέψει και πριν οι δανειστές μας πλήξουν ανεπανόρθωτα τις ΕΔ.
Αρκετή Δημοκρατία και ηθική ποτίσαμε τον πλανήτη.
Ας αφήσουμε την εκβάθυνση της Δημοκρατίας για τους πανεπιστημιακούς και την ηθική για τους παπάδες.
Η σωτηρία διά της Εκκλησίας και εν τη Εκκλησία.
Μετά πολλών επαίνων και ακόμα περισσότερων καταλήψεων, απορρίφθηκε η πρόταση Φορτσάκη για ηλεκτρονικό δημοψήφισμα στα ΑΕΙ.
Η αντιπάθεια και μόνο στο πρόσωπο του εν λόγω κυρίου, από μεγάλη μερίδα φοιτητών και όχι άδικα, θα μπορούσε να ήταν ένας ισχυρός λόγος απόρριψης της εν λόγω πρότασης.
Άλλωστε η φράση «φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντες» συνεχίζει να στοιχειώνει τούτον τον τόπο πολλούς αιώνες μετά..
Όμως τι πρότεινε ο κ, Φορτσάκης;
Άμεση Δημοκρατία! Δημοψηφίσματα.
Μάλλον απελπισμένος πρέπει να είναι, αλλά το πρότεινε!
Και πως αντέδρασαν οι φοιτητές;
Φοβούνται μην και καταργηθούν οι (κομματικοί) φοιτητικοί σύλλογοι.
Εκεί στο Πανεπιστήμιο, εκεί που θα έπρεπε να είναι η σπίθα αμφισβήτησης του σάπιου κατεστημένου της χώρας, εκεί απορρίφθηκε η πρώτη επίσημη πρόταση για άμεση Δημοκρατία.
Προκάτ φαγητό, προκάτ ιδέες, προ-μασημένες, έτοιμες προς χώνεψη.
Τα παιδιά μας δεν τολμούν να σκεφθούν, δεν τολμούν να αμφισβητήσουν δεν τολμούν να προτείνουν.
Γιατί αυτή η πρόταση έπρεπε να είναι αίτημα των φοιτητών και όχι να ακουστεί από τα χείλη ενός υπηρέτη του συστήματος.
Τα παιδιά μας καθρέπτης του εαυτού μας.
Ενεργούν και αποφασίζουν μόνο κάτω από την κομματική ομπρέλα.
Η σωτηρία μας, η πολιτική αλλά και η εργασιακή ανάδειξη μόνο μέσα από τα κόμματα.
Δεν έχει σημασία κάτω από πιο, αρκεί να είσαι κάτω από την ομπρέλα κάποιου κόμματος.
Να είσαι μαζί με άλλους, να ορκίζεσαι στα ίδια ιδανικά τους ίδιους στόχους.
Να νομίζεις ότι έτσι θα φτιάξεις έναν κόσμο καλύτερο.
Χωρίς να μπορούν να καταλάβουν πως η συμμετοχή και μόνο σε όποιον πολιτικό ή ιδεολογικό συνασπισμό, όσο ριζοσπαστικός και αν φαίνεται, απλά τους μπάζει στο σύστημα και τους μεταβάλει πολύ εύκολα σε γρανάζια του.
Ίδια ιδανικά, ίδιες ιδέες, φρέσκιες ριζοσπαστικές.
Ίδιες με αυτές που τιμούσε ο πατέρας και ο παππούς τους.
Και στο μόνο που έχεις αλλάξει φίλε φοιτητή είναι ίσως το κούρεμα και η slang που χρησιμοποιείς.
Φίλε μου φοιτητή.
Αντί λοιπόν να με αμφισβητήσεις, να με αποδοκιμάσεις, ή ακόμα και να με τιμωρήσεις εμένα τον πατέρα σου, για το κακό που έκανα στο μέλλον και στην πατρίδα σου, αναμασάς τις ίδιες ιδέες τα ίδια συνθήματα που αναμασούσα και εγώ, ακολουθείς τις ίδιες σημαίες που ακολουθούσα και εγώ, και θα κάνεις ακριβώς τα ίδια λάθη που έκανα και εγώ και ο παππούς σου αλλά και ο προπάππος σου.
Το τυρί.
Ας σταματήσουμε επιτέλους να κοροϊδεύουμε τον εαυτό μας και τους άλλους.
Δημοκρατία, τουλάχιστον όπως μα έχουν μάθει να την ονειρευόμαστε, ούτε υπήρξε, ούτε θα υπάρξει.
Όλα όσα ακούγονται και λέγονται είναι με ανοχή και παρότρυνση της Άρχουσας Τάξης στο πλαίσιο της κοινωνικής ελεημοσύνης.
Άλλωστε ο Σωκράτης που «εισήγαγε καινά δαιμόνια» στην Αθήνα και «διέφθειρε με τις διδασκαλίες του τους νέους» δεν ήταν το μοναδικό θύμα του αρχαίου πρωτοτύπου.
Πυθαγόρας, Πλάτωνας, Αισχύλος, Φειδίας, Ευριπίδης, Αλκιβιάδης, Ισοκράτης είναι τα ονόματα, μερικών, όχι όλων όσων η Δημοκρατία δεν προστάτεψε από την μισαλλοδοξία των Ελλήνων.
Η Δημοκρατία ή μάλλον αυτό που σήμερα ορίζεται ως Δημοκρατία δεν είναι τίποτε περισσότερο από ένα δημιούργημα της Δυτικής Άρχουσας Τάξης με βαθιά ριζωμένο μέσα της το DNA του φεουδαρχισμού.
Αλήθεια, σε σένα μιλάω ταπεινέ λογιστάκο, εμποράκο, ταξιτζή, σε σένα μιλάω Βουλευτή, πότε και γιατί πίστεψες ότι ΕΓΩ θα μοιραστώ την ΕΞΟΥΣΙΑ μαζί σου;
Τι σε κάνει να πιστεύεις ότι η ψήφος σου έχει την ίδια βαρύτητα με την δική Μου;
Τι σε κάνει να πιστεύεις ότι αξίζεις τίποτε παραπάνω από την ελεημοσύνη μου;
Γιατί θα πρέπει να μην επωφεληθώ της άγνοιάς σου ή και αυτής ακόμα της γενετήσιας οδηγίας σου για επιβίωση και αναπαραγωγή;
Αφού όσο ποιο πολύ σου δείχνω την περιφρόνησή μου τόσο πιο πολύ φωνάζεις ζήτω!
Ας σταματήσουμε επιτέλους να κοροϊδεύουμε τον εαυτό μας και τους άλλους.
Η σημερινή Δημοκρατία όπως και αν την ονομάσεις, αντιπροσωπευτική, άμεση, έμμεση, σοσιαλιστική, κομμουνιστική, φιλελεύθερη, καπιταλιστική, δεν είναι τίποτε περισσότερο από μια τεχνική απόκρυψης του δίκαιου του ισχυρότερου.
Και ο Λαός;
Είναι ο ίδιος ο Λαός που τρείς μέρες μετά το «Ωσαννά» θα ουρλιάξει «Άρον, άρον Σταύρωσον Αυτόν»
Είναι ο ίδιος ο Λαός που βγήκε στους δρόμους του Παρισιού κατά την διάρκεια της Γαλλικής Επανάστασης για να φέρει στην εξουσία τον Ροβεσπιέρο.
Είναι ο ίδιος που βγήκε στους δρόμους της Αγίας Πετρούπολης για να φέρει στην εξουσία όχι τον Λένιν αλλά τον Στάλιν.
Είναι ο Λαός που πιστεύει ότι αυτός είναι η Εξουσία.
Είναι ο Λαός που πιστεύει ότι έχει μερίδιο στην Εξουσία.
Είναι ο Λαός που πιστεύει ότι αν ερωτάται κάθε 4, 3, 2, χρόνια ή ακόμα έστω και κάθε 10 μέρες θα αποκτήσει δικαίωμα στην Εξουσία.
Είναι ο Λαός που βλέπει το τυρί αλλά δεν βλέπει, δεν καταλαβαίνει, την φάκα.
Έφτασε, και φτάνει μόνο η υπόσχεση μεριδίου Εξουσίας για να μετεξελιχθεί κάποιος σε τυφλό ακόλουθο.
Ο Λαός στην Εξουσία.
Και κανένας δεν αναρωτιέται για τα συμφέροντα που κρύβονται πίσω από αυτήν την φράση.
Αλήθεια γιατί μας ενόχλησε τόσο η φράση «θρασίμια» που βγήκε από τα χείλη του κ. Σαμαρά στην ομιλία του για ελεύθερο Πανεπιστήμιο;
Και γιατί θεωρούμε απλό ατόπημα την φράση «φαφούτηδες» με την οποία ο Γάλλος Πρόεδρος Francois Hollande χαρακτήριζε τους φτωχούς ψηφοφόρους του;
Η πρόταση του blog για την διακυβέρνηση της χώρας ίσως και να δείχνει ότι προωθεί μια κοινωνία απολιτική, χωρίς ταξική συνείδηση και χωρίς ιδεολογία.
Πόσοι από εμάς όμως πιστεύουν ότι η θρησκεία είναι το όπιο του λαού;
Πόσοι από εμάς βλέπουν με βδελυγμία τους πολέμους και τους θανάτους που ο θρησκευτικός φανατισμός έχει σπείρει στην Οικουμένη;
Γιατί όμως δεν συμβαίνει το ίδιο και με τους πολέμους που έχουν ως αίτιο τον ιδεολογικό φανατισμό;
Ας μην αναφερθώ για Κορέα, Βιετνάμ, Γιουγκοσλαβία, Καμπότζη, Πολωνία, Γαλλία.
Ας μιλήσω μόνο για την Ελλάδα.
Όταν πριν από μόλις πριν από 70 χρόνια ο αδελφός σκότωνε τον αδελφό, από ποια πλευρά θα πρέπει να ψάξουμε εκείνον που δημιούργησε κοινωνία δικαίου και ευημερίας;
Ο φόρος αίματος που με τόση προθυμία οι πατεράδες και οι παππούδες μας πλήρωσαν τότε, ήταν άραγε αρκετός ώστε να σβήσει η φλόγα του φανατισμού;
Πολιτικές ιδεολογίες, πολιτικά κόμματα, η υπόσχεση πως είμαστε, θα γίνουμε κάποια στιγμή κοινωνοί της εξουσίας, θα φέρουμε τις δικές μας αλήθειες στην Εξουσία και η αυταπάτη για ελευθερία και ισότητα μας μετατρέπουν σε πιόνια της όποιας της κάθε Εξουσίας.
Τα πρόβατα ψάχνουν για ηγέτη.
Αδημονούν για να βρουν κάποιον να τον ακολουθήσουν.
Να πιστέψουν σε αυτόν που θα τους υποσχεθεί την Επουράνια Βασιλεία, τις 40 παρθένες στον Παράδεισο.
Αναμασούν προκατασκευασμένο φαγητό.
Έπαψαν, δεν μπορούν δεν έχουν την δυνατότητα για την απλή ανθρώπινη λειτουργία που λέγεται κριτική σκέψη.
Γιατί καλό είναι να ρίχνουμε το ανάθεμα στον Αδόλφο ή σε όποιον άλλο ηγέτη ή ηγετίσκο, αλλά την ίδια στιγμή να χαρίζουμε το ακαταλόγιστο σε όσους μετέτρεψαν αυτήν του την τρέλα σε πράξη.
Είχαν όλοι τους μερίδιο στην Εξουσία, και στην πλειονότητα των περιπτώσεων καρπώθηκαν ένα μεγάλο ποσοστό της λείας που η Εξουσία τους πρόσφερε.
Η Εξουσία διαφθείρει και η απόλυτη Εξουσία διαφθείρει απόλυτα.
Ακόμα και η προσμονή της διαφθείρει. Είναι ο απόλυτος διαφθορέας συνειδήσεων.
Σε παγκόσμιο επίπεδο και σε όλο το εύρος της Ιστορίας, δεν μπορώ να διακρίνω, να δείξω, περισσότερους από πέντε ηγέτες που να αντιστάθηκαν σε αυτήν την διαφθορά.
Ο «εκδημοκρατισμός» της Γηραιάς ηπείρου ξεκίνησε τον Μεσαίωνα.
Φυσικά όχι με τον διαφωτισμό, όπως ονομάστηκε, αλλά με την παραχώρηση από μέρους των Ευγενών του δικαιώματος στον απλό λαό να στρατεύεται και να πεθαίνει στον πόλεμο.
Μέχρι τότε ο πόλεμος ήταν μια από τις ασχολίες της Άρχουσας Τάξης.
Ο φεουδάρχης προστάτευε τον απλό λαό και ο λαός, οι χωριάτες, όσοι ασχολούνταν με χειρωνακτική εργασία, πλήρωναν τον ανάλογο φόρο στον Άρχοντα.
Ακόμα και μέχρι τον Β΄ΠΠ ειδικά στην Μ. Βρετανία αξιωματικοί στον στρατό επιλέγονταν όσοι στις φλέβες τους «έτρεχε» γαλάζιο αίμα.
Ο Λαός όπως και τότε έτσι και σήμερα με τους διάφορους τύπους Δημοκρατίας παίρνει λοιπόν το μερίδιο Εξουσίας που του αναλογεί.
Κάποιοι από εμάς είναι ευχαριστημένοι και μάλιστα υπερήφανοι για την όλη διαδικασία.
Ο πάνσοφος Λαός.
Που έχει την Εξουσία στα χέρια του, που ή Εξουσία πηγάζει από αυτόν και ασκείται από αυτόν.
Το παραμύθι της Εξουσίας. Εσύ την δουλειά, εγώ την δύναμη τον πλούτο.
Όλα για τον Λαό. Και το μόνο του του μένει στο τέλος είναι η ενοχή πως «όλοι μαζί τα φάγαμε»
Δεν νοιώθω πολιτικό, ιδεολογικό, κομματικό αντίπαλο ή και εχθρό τον κ. Σαμαρά, τον κ. Τσίπρα ή τον κ. Κουτσούμπα.
Δεν μπορείς να νοιώσεις αντιπαλότητα ή εχθρότητα για ένα τσοπανόσκυλο που έχει εκπαιδευθεί να φυλάει το κοπάδι.
Όμως ο μόνος τρόπος διακυβέρνησης που θα μπορούσε να ανατρέψει συνήθειες αιώνων είναι η κατάργηση των κομμάτων και ο ορισμός των κυβερνώντων με ΚΛΗΡΩΣΗ.
Η κλήρωση μαζί με τον ασφυκτικό έλεγχο της Εξουσίας.
Και όποιος από εμάς πιστεύει ότι με την κλήρωση στενεύει ο δρόμος για τον χαρισματικό Ηγέτη, θα αναφέρω πως αν είναι χαρισματικός θα βρει τον δρόμο και τον τρόπο.
Ολόκληρη Γαλλική Επανάσταση και δεν κατάφερε να αποτρέψει τον Ναπολέοντα από το να ανακηρυχθεί Αυτοκράτορας.
Η Αντισυνταγματικότητα των κομμάτων
Είναι πραγματικά άξιο απορίας ο τρόπος που η κοινή γνώμη έχει αποδεχθεί να χειραφετείται η πολιτική ζωή του τόπου από έννοιες όπως «κομματική πειθαρχία» ή και «κομματική γραμμή».
Η Βουλή των Ελλήνων χωρίστηκε σε κομματικά βιλαέτια.
Το Σύνταγμα αλλά και η Δημοκρατία, αν αυτό που ζήσαμε ή ζούμε μπορεί να ονομαστεί Δημοκρατία, καταλύονται καθημερινά από μικρές ομάδες που στην καθημερινότητά μας ονομάζουμε «κόμματα».
Άρθρο 51 παρ2 του Συντάγματος:
«Οι βουλευτές αντιπροσωπεύουν το Έθνος.»
Ο Συνταγματικός Νομοθέτης νομίζω ότι είναι σαφής: Οι βουλευτές δεν αντιπροσωπεύουν τον Ελληνικό λαό, τους ψηφοφόρους τους ή το κόμμα τους.
Αντιπροσωπεύουν το Έθνος. Δεν είναι κομματικά εγκάθετοι.
Για όσους το κόμμα θέλει να διορίζει υπάρχει πρόβλεψη στο Σύνταγμα με την λίστα Επικρατείας.
Άρθρο 60 παρ1, «Οι βουλευτές έχουν απεριόριστο το δικαίωμα της γνώμης και ψήφου κατά συνείδηση»
Άρθρο 61παρ1.«Ο βουλευτής δεν καταδιώκεται ούτε εξετάζεται με οποιονδήποτε τρόπο για γνώμη ή ψήφο που έδωσε κατά την άσκηση των βουλευτικών καθηκόντων.»
Το Σύνταγμα είναι κάτι περισσότερο από σαφές.
Κανένας βουλευτής δεν εξετάζεται με ΟΠΟΙΟΝΔΗΠΟΤΕ ΤΡΟΠΟ για γνώμη ή ψήφο!
Τι ακριβώς είπαμε ότι κάνει η Επιτροπή Ιδεολογίας των κομμάτων;
Είναι το Καταστατικό του κόμματος υπεράνω του Συντάγματος;
Έχει δικαίωμα το κάθε κομματόσκυλο να ελέγχει τον, σύμφωνα με το Σύνταγμα, αντιπρόσωπο του Έθνους;
Έχει το δικαίωμα ο Πρόεδρος του κόμματος ή της κυβέρνησης να ελέγχει για την ψήφο του τον κάθε βουλευτή όταν το Σύνταγμα του δίνει «απεριόριστο δικαίωμα» γνώμης και ψήφου κατά συνείδηση;
Το Σύνταγμα μάλλον είναι σαφές και ειδικά αυτές οι διατάξεις είναι χωρίς αστερίσκο.
Και όμως θεωρούμε φυσιολογικό και σύμφωνο με το Σύνταγμα να βλέπουμε έναν βουλευτή να ανεβαίνει τα σκαλοπάτια του κόμματος ώστε να απολογηθεί για την ψήφο ή την γνώμη του.
Θεωρούμε φυσιολογική και σύμφωνη με το Σύνταγμα την ποινή της διαγραφής και άκουσον – άκουσον αυτήν της επίπληξης.
Θεωρούμε μαγκιά και επίδειξη πυγμής όταν ο Αρχηγός κόβει κεφάλια μέσα στην Βουλή.
Όμως το Σύνταγμα θεσπίζει άλλα…..
Το Σύνταγμα θέλει την αντιπαράθεση ΜΕΣΑ στην Βουλή και όχι πίσω από τις κλειστές πόρτες της κομματικής μαφίας και νομενκλατούρας.
Το Σύνταγμα ζητάει ανοιχτές συζητήσεις, στο φώς του ήλιου και μπρός στα μάτια του κυρίαρχου Λαού.
Το Σύνταγμα δεν φοβάται τις εκλογικές αναμετρήσεις.
Ίσως μάλιστα, θα έλεγα, τις επιδιώκει, θεωρώντας ότι φέρνουν σταθερότητα και εναλλαγή των προσώπων στην εξουσία και ευημερία στον λαό.
Το Σύνταγμα λοιπόν με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο μας δείχνει τον ένοχο.
Η Δημοκρατία έχει προδωθεί από αυτούς που υποτίθεται την υπηρετούν.
Την ίδια μοίρα έχει και ή χώρα.
LuxLeaks.
Το Μεγάλο Δουκάτο του Λουξεμβούργου φορολογικός παράδεισος!
Το Μεγάλο Δουκάτο! Ένα από τα ιδρυτικά μέλη της Ε.Ε.
Το Μεγάλο Δουκάτο που είχε για Πρωθυπουργό για σχεδόν 20 χρόνια τον σημερινό Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής κ. Jean-Claude Juncker.
Ο κ. Jean-Claude Juncker που το βιογραφικό του κοσμείται και από την θητεία του ως Διοικητής της Παγκόσμιας Τράπεζας. ( The Word Bank )
Και φυσικά δεν ξέρει το παραμικρό για το τι γίνεται στην πατρίδα του!
Τα Ελληνικά ΜΜΕ αγνόησαν την είδηση.
Κάτι απόλυτα φυσιολογικό. Καμιά ιδιωτική εταιρεία δεν αδημονεί να δείξει στο ευρύ κοινό τα εσώψυχά της.
Ακόμα περισσότερο όταν αυτά, τα εσώψυχα, αφορούν τους αιμοδότες της επιβίωσής της.
Κανένας, πιστεύω, λογικός άνθρωπος δεν θα μπορούσε να κατηγορήσει την EFG Group, την Coca-Cola HBC, την Weather Investments (Wind), την Macquarie Group (Θυγατρική της BLackRock) την Bluehouse, ή την Damma Holdings του κ. Δασκαλόπουλου.
Όλες αυτές οι Εταιρείες και ακόμα περισσότερες, όπως διαβάζουμε στο ThePressProject απλά έψαχναν «παραθυράκια» στον νόμο ώστε να φοροδιαφεύγουν ΝΟΜΙΜΑ.
Νομίζω ότι είναι κάτι σύνηθες σε ιδιώτες και ιδιωτικές εταιρείες, έστω και αν για κάποιους από εμάς το μέγεθος αυτών των εταιρειών μας κάνει να θυμόμαστε τα παιδικά μας χρόνια και την πίστη μας για Παγκόσμια Ειρήνη.
Προσωπικά θεωρώ πως ο κ. Λάτσης όπως και κάθε νομοταγής πολίτης έχει το δικαίωμα στο όνειρο της νόμιμης φοροαπαλλαγής. Άλλωστε ξοδεύει αυτός όπως και τόσοι άλλοι, ένα κάρο χρήμα σε φιλανθρωπικές δεξιώσεις ώστε οι πεινασμένοι της χώρας να βρίσκουν ένα πιάτο φαγητό.
Και δεν μπορώ να μην αναφέρω την WIND που ήταν σήμερα (9/11/14) Επίσημος Χορηγός του Μαραθώνιου της Αθήνας, The Authentic.
Για ένα όνομα ζούμε στην κοινωνία.
Δεν μπορώ λοιπόν να κατηγορήσω τον Λάτση, την WIND, την CocaCola, ούτε καν το χαζοκούτι στο σαλόνι μου.
Θα ρωτήσω όμως την ΕΕ. Θα ρωτήσω τον κ. Jean-Claude Juncker.
Γιατί τέτοιος διωγμός στα εργατικά σωματεία;
Δεν υποστηρίζω ότι οι ηγεσίες τους αποτελούνται από αγίους.
Όμως έστω και έτσι κέρδιζαν κάτι για τον εργαζόμενο.
Γιατί κ. Jean-Claude Juncker;
Μήπως στην Ε.Ε. τα διάφορα λόμπι έχουν τον πρώτο λόγο;
Μήπως στόχος της Ε.Ε είναι η νόμιμη φοροδιαφυγή του κ. Λάτση και το ξεζούμισμα του κυρ-Μήτσου;
Μήπως η Ευρώπη των Λαών που μας πουλήσατε, δεν είναι τίποτε περισσότερο από την Ευρώπη της Starbucks και του Lidl;
toufekiastoskotadi 