Monthly Archives: Ιουλίου 2015
Κλόουν
Ξαναβγήκε στα κανάλια στέλεχος, μιας ακόμα Ελληνικής Κυβέρνησης, να δηλώσει πως θα πατάξει την φοροδιαφυγή.
Τούτη δω η χώρα είναι καταραμένη.
Εκλέγει για άρχοντές ή «σωτήρες» ή κλόουν.
Για το καλοκαίρι του 2015 εξέλεξε κλόουν. Κλόουν που πιστεύουν ότι είναι πολιτικοί.
Δεν είναι καν άξια για κριτική η κωλοτούμπα της 20ης Φεβρουαρίου.
Βγήκε ο ίδιος ο Πρωθυπουργός και είπε πως τον εξαπάτησαν.
Σίγουρα δεν πρέπει να γνώριζε την διαφορά ανάμεσα στο κατηχητικό και στο Eurogroup.
Συνέχισε όμως ακάθεκτος.
Δημοψήφισμα:
Ήταν η στιγμή που στο τσίρκο ανάβουν τα φώτα και όλος ο θίασος βγαίνει στην σκηνή.
Θολώνει η ματιά σου από τα φούμαρα, και ο θίασος προκαλεί το κοινό για ακόμα περισσότερο γέλιο.
Και ένα ΟΧΙ που πριν καν ο αλέκτωρ λαλήσει μετατράπηκε στο ΝΑΙ της υποταγής.
Σε ανύποπτο χρόνο η αθάνατη Μαλβίνα είχε χαρακτηρίσει τον ΣΥΡΙΖΑ σαν ένα τσούρμο ιδρωμένους κώλους που ψάχνουν απεγνωσμένα καρέκλα.
Η μετά θάνατον δικαίωση της κυρίας που για χρόνια ήταν η λαβωμένη συνείδηση των Ελλήνων ήλθε τούτο το καλοκαίρι.
Η συμμορία των προθύμων, μετρήθηκε στην Βουλή και βρέθηκαν 229.
Θα μπορούσαν άνετα να είναι περισσότεροι, αλλά για την ώρα 229 ήταν αρκετοί.
Κάποιος- κάποιοι θα έπρεπε να παίξουν και τον ρόλο του κακού.
Ένα καλό τσίρκο θα πρέπει να έχει και ποικιλία.
Και βγήκε ο άλλος και είπε πως θα πατάξει την φοροδιαφυγή και την διαφθορά.
Μόνο στρατό λέει δεν θα κατεβάσει για να πετύχει τον σκοπό του.
Φοροδιαφυγή και διαφθορά σε μια χώρα, και αναφέρομαι αποκλειστικά στον ιδιωτικό τομέα, σε μια χώρα που η μέγιστη παροχή σε έναν πολίτη της είναι ένα διαβατήριο.
Σε μια χώρα που χρεώνει στο κουλούρι 23% ΦΠΑ, για να μπορεί να «στηρίζει» τις Τράπεζες με δισεκατομμύρια.
220 μέχρι σήμερα και συμφωνήσαμε για άλλα 25 και ότι ακόμα βγάλει η Τετάρτη (22/7/15).
250 δισεκατομμύρια € στις συστημικές Τράπεζες. Χρήματα που έκαναν την Ελλάδα παρία και ζητιάνο της οικουμένης.
250 δις € και δεν μπορούν να κάνουν το αυτονόητο.
Όχι κανένας δεν ζήτησε να χρηματοδοτήσουν την οικονομία, αλλά τουλάχιστον ας ήταν ικανές σαν εταιρείες, το ποσόν που παραλαμβάνουν από τα Ασφαλιστικά Ταμεία να το παραδίδουν στον συνταξιούχο.
250 δις € και ο συνταξιούχος, ο εργαζόμενος στην ουρά κάτω από το λιοπύρι για ένα πενηντάρι.
Αλήθεια το διοικητικό συμβούλιο αυτών των Τραπεζών παίρνει στο ακέραιο την αποζημίωσή του, τον μισθό του;
Και αν η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ-ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΠΟΤΑΜΙ θέλει να πατάξει την φοροδιαφυγή γιατί δεν στέλνει το ΣΔΟΕ στις συστημικές Τράπεζες;
Υπάρχει κάποιος να εξηγήσει που ακριβώς πήγαν 250 δις € και ποιος ευθυνόταν και ευθύνεται για την σωστή διαχείρισή τους;
Τελικά θα έπρεπε να δείξω περισσότερο σεβασμό στους πραγματικούς κλόουν.
Αυτοί σέβονται το εισιτήριο που πληρώνει ο θεατής.
Απέναντι.
Πέντε μήνες η χώρα κυκλοφορούσε με άσφαιρα.
Πέντε μήνες μετά αποδείχθηκε ότι η διαπραγμάτευση γινόταν με τον Ελληνικό λαό και όχι με τους εταίρους.
Πέντε μήνες δεν υπήρξε ούτε για μια στιγμή όπλο στο τραπέζι.
Κανείς δεν τόλμησε ούτε καν να ετοιμάσει ένα Plan B έστω και για εκφοβισμό.
Τα χαρτιά ήταν και πάλι σημαδεμένα.
Μόνη δικαιολογία: Ηττηθήκαμε μας εξαπάτησαν.
Μόνη δικαιολογία: Είμαστε η «πρώτη φορά Αριστερά» και δεν πρέπει δεν μπορείτε να αμφισβητήσετε το ήθος ή την τιμιότητά μας,
Και το μέχρι προ λίγων ημερών άσφαιρο όπλο, οπλίστηκε και στράφηκε εναντίον του λαού.
Θυμάμαι τους ζητιάνους στην εποχή της δραχμής.
Βλέποντάς τους, ακόμα και ρακένδυτους δεν ένοιωθες ούτε για μια στιγμή πως κινδύνευε η ζωή τους.
Δεν ένοιωθες, αυτό που βλέπεις που καταλαβαίνεις σήμερα: Πως είναι ετοιμοθάνατοι.
Γιατί ο άστεγος στην πλατεία Τερψιθέας σήμερα με συγκλόνισε.
Πρησμένα, κτυπημένα, με ανοιχτές ή με πληγές που δεν κλείνουν, πόδια.
Δεν άντεξα να το παρατηρήσω περισσότερο, αλλά ένοιωσα πως η ζωή είναι ένα ασήκωτο βάρος στους ώμους του.
Περπατούσε και σου έδινε την εντύπωση πως σερνόταν.
Αυτοί λοιπόν είναι οι ζητιάνοι της Νέας Εποχής.
Έτσι η κοινωνία μας, το κράτος πρόνοιας φέρεται σε όσους δεν μπόρεσαν να αλλάξουν.
Στα πιο αδύναμα μέλη της,
Συνήθισες το Τέρας Αλέξη και αρχίζεις να του μοιάζεις.
Λύσσα κακιά.
Λύσσα
Ο Λαφαζάνης καβάλα σε άσπρο άλογο να κατευθύνεται στην πύλη του Εθνικού Νομισματοκοπείου.
Ο Λαφαζάνης με το ΑΚ-47 στο χέρι να πυροβολεί την πόρτα του Νομισματοκοπείου.
Ξεσάλωσαν τα ΜΜΕ και πετούν λάσπη επί δικαίων και αδίκων.
Λύσσαξαν.
Λαφαζάνης, Βαρουφάκης, Βαλαβάνη, Κωνσταντοπούλου, ένοιωσαν τα δόντια τους τις τελευταίες μέρες.
Ένα χωρίς έλεος κυνήγι μαγισσών.
Ένα πραγματικό pogrom για όσους και όσες τολμούν να υψώσουν διαφορετική γνώμη.
Και όμως ο λαός τούτης δω της χώρας έστω και σε τόσο αντίξοες συνθήκες συνεχίζει να αντιστέκεται.
Και αντιστέκεται από το πρώτο βράδυ που αποφάσισαν να τον σώσουν.
Κανείς μας δεν μπορεί να ξεχάσει την αμηχανία της Άρχουσας Τάξης από την παρουσία τους στην πλατεία Συντάγματος.
Χρειάστηκε η συμβολή του ΚΚΕ για να αδειάσει η πλατεία από όσους το σύστημα θεωρούσε μη πολιτικά ελεγχόμενους.
Επόμενο βήμα ο «αντιμνημονιακός» Σαμαράς και η στροφή 180ο την επομένη της εκλογής του.
Και μάθαμε να ζούμε με επιστρατεύσεις εργαζομένων, δωροδοκίες, εκβιασμούς και συκοφαντίες συνδικαλιστών και με Προεδρικά Διατάγματα που μετέτρεπαν τους εργαζόμενους σε σκλάβους.
Μάθαμε να ζούμε με τους «γνωστούς-άγνωστους» που μετέτρεπαν σε χάος κάθε ειρηνική διαδήλωση και με την απαξίωση οποιουδήποτε τολμούσε να απαιτήσει μια ζωή με αξιοπρέπεια.
Και δυόμιση χρόνια μετά ένα κόμμα που το είχαμε συνηθίσει να ακροβατεί μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας βρέθηκε στην Εξουσία.
Για μια ακόμα φορά ο λαός είχε ψηφίσει ΟΧΙ, τιμωρώντας ταυτόχρονα την υπεροψία και την ύβρη των μέχρι χθες σωτήρων της χώρας.
Δεν ήταν αρκετό όμως ούτε αυτό.
Μετά από μόλις πέντε μήνες με κλειστές Τράπεζες, κλειστές επιχειρήσεις με άδεια πορτοφόλια και με θεούς και δαίμονες να τον απειλούν, ο κόσμος ξαναψήφισε ΟΧΙ.
Έχει πολεμηθεί, προδοθεί και συκοφαντηθεί πολύ, τούτος εδώ ο λαός τα τελευταία χρόνια.
Αντιστέκεται στις λυσσασμένες επιθέσεις και θα συνεχίσει να αντιστέκεται.
«Ετούτος δω ο λαός δε γονατίζει παρά μονάχα μπροστά στους νεκρούς του», είχε γράψει ο Ρίτσος, και τα λόγια του έχουν γίνει Ευαγγέλιο.
Ούριος άνεμος.
Στο θυσιαστήριο ο Έλληνας Πρωθυπουργός.
Στο θυσιαστήριο η Ελληνική Δημοκρατία.
Στο θυσιαστήριο η Ελληνική κοινωνία και οικογένεια.
Στο θυσιαστήριο η Ελληνική επιχειρηματικότητα.
Και όλα αυτά για να φυσήσει ούριος άνεμος.
Πόσο μάταιο.
Θυσίες που ΠΟΤΕ δεν θα φέρουν την κάθαρση.
Θυσίες που το μόνο που προσφέρουν είναι ανάγκη για περισσότερες θυσίες.
Ένας κύκλος αίματος χωρίς τέλος.
Δεν τελειώνει τίποτε απόψε (15/7/15) στην Βουλή.
Δεν θα τελειώσει τίποτε απόψε, ακόμα και αν ο Τσίπρας ή ο καθένας από εμάς δώσει το δεξί του χέρι ή μια λίβρα σάρκας.
Το 3ο μνημόνιο ακόμα και αν εγκριθεί από την Βουλή είναι τόσο βάρβαρο, τόσο αντιαναπτυξιακό, τόσο θνησιγενές που δεν θα μπορέσει ποτέ να εκτελεσθεί.
Το 3ο μνημόνιο δεν είναι τίποτε περισσότερο από μια ακόμα στροφή στο σπιράλ θανάτου που βιώνουμε τα τελευταία 5 χρόνια.
Η ΕΕ όπως άφησαν να εννοηθεί οι πανικόβλητοι Hollande, και Renzi, μετά τις μονομερείς αποφάσεις της Γερμανίας, έπαψε να συναρπάζει και δεν μπορεί παρά να περιμένει το κύκνειο άσμα της.
Ένα κύκνειο άσμα που μόνο ο φόβος της επόμενης μέρας το αναβάλλει.
Δεν είχε την τόλμη ο Έλληνας Πρωθυπουργός να δώσει την χαριστική βολή στους μήνες που προηγήθηκαν.
Προτίμησε να μην πάει κόντρα στο ρεύμα και το άφησε να τον παρασύρει.
Άφησε ανεκμετάλλευτη την ευκαιρία να γίνει ηγέτης μιας Ευρώπης για τους λαούς της.
Θυσίασε τον εαυτό του, την χώρα του αλλά σίγουρα ο Άνεμος δεν θα είναι ούριος.
13/7/2015
Germany raising their flag over the Acropolis, 13/7/2015
Γλέζος: Ο λευκός καπνός της Συνόδου, ήταν από τις στάχτες της Ελλάδας.
#ThisIsACoup
Το πιο βαθύ σκοτάδι.
Κάτι λιγότερο από μια βδομάδα ήταν αρκετός χρόνος για να ταφεί, με όλες τις τιμές, το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος της 5ης/7/15.
Και ίσως για αρκετούς να ήταν επώδυνο, λόγω αριστερών καταβολών και αριστερίζουσας ηθικής, αλλά δεν ήταν το πρώτο ΟΧΙ που μετουσιώθηκε εν μια νυκτί σε ΝΑΙ.
Και ο κ. Σαμαράς εντολή για ΟΧΙ είχε.
Η Βουλή των ελληνοφώνων συνεδρίασε τις «μικρές ώρες» 03:00 π.μ. για να παραδώσει Γη και Ύδωρ.
251 βουλευτές, την ώρα του πιο βαθιού σκοταδιού, αποδέχθηκαν κάτι που μόνο ύστερα από ΠΟΛΕΜΟ οι κυβερνήσεις των Αλεξάνδρου Ζαΐμη και Γεωργίου Τσολάκογλου τόλμησαν να αποδεχθούν.
Η απόλυτη ήττα και ταπείνωση της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.
Ο απόλυτος εξευτελισμός της χώρας.
Ο κ. Τσίπρας του «πρώτη φορά Αριστερά» και ο κ. Καμμένος της «δημιουργικής καταστροφής» με την σειρά τους θυσίασαν εαυτόν και κόμμα για να «σώσουν» την χώρα.
Και όλοι ξέρουμε πόσο οδυνηρό είναι αυτό.
Μάρτυρες του πόνου οι κ. Παπανδρέου, Παπαδήμας, Σαμαράς, Βενιζέλος, Καρατζαφέρης, και Κουβέλης.
Θυσίασαν και εξευτέλισαν την χώρα και τους κατοίκους της για να υπερασπιστούν ένα ΝΟΜΙΣΜΑ.
Ένα νόμισμα που δεν μας ανήκει, ένα νόμισμα χρέους και εξανδραποδισμού.
Ένα νόμισμα και μια νομισματική ένωση που όχι μόνο είναι ετοιμοθάνατη, αλλά επιπροσθέτως μόνο δεινά έχει να προσφέρει σε όσους είχαν την ατυχία να εγκλωβιστούν στα νύχια της.
Μια ανθρωποφάγος νομισματική ένωση.
Και την υπερασπίζονται με το αίμα και την σάρκα των Ελλήνων και μάλιστα σε αντίθεση με την θέλησή τους.
Ανάθεμα τρις.
Βαριά η φασολάδα.
Βαριά η φασολάδα, χθες βράδυ (5/7/15), ακόμα και για τον κ. Τσίπρα.
Για ακόμα μια φορά οι εταιρείες δημοσκοπήσεων άφησαν άπαντες επί ξύλου κρεμάμενους.
Ίσως και για αυτό η ΕΕ νοιώθει αλλεργία, κάθε φορά που καλείται να πει την γνώμη του ο Γιάννης Αγιάννης της εποχής μας.
Ότι δεν μπορεί να ελέγχει, να χειραφετεί, όπως π.χ οι αγορές ή τα χρηματοοικονομικά προϊόντα τα εξορκίζει.
Κανένας δεν περίμενε την διαφορά των 20 μονάδων, συμπεριλαμβανομένου και του Πρωθυπουργού, και κανείς δεν ήταν έτοιμος να την διαχειριστεί.
Όσο για την παράπλευρη απώλεια, μιλάμε για τον κ. Σαμαρά, βλέποντας Δένδια, Βορίδη και Κυριάκο να αυτοπροτείνονται ως διάδοχοί του, αντιλαμβάνεται κανείς το μέγεθος της κληρονομιάς του πολιτικού ανδρός.
Βαρύ, πολύ βαρύ το αποτέλεσμα και για τον κ. Πρωθυπουργό.
Μια διαφορά μεταξύ του ΝΑΙ και ΟΧΙ της τάξεως των 3-5 μονάδων θα τον βόλευε γιατί θα μπορούσε να στηριχθεί στο μότο των καναλιών: Εθνική Ομοψυχία.
Δεν ήλθε κάτι τέτοιο, άλλο σχέδιο δεν υπήρχε και έτσι προχώρησε στην μετατροπή του ΟΧΙ σε ΝΑΙ. Ξανά-μανά βαφτίσια.
Αποκεφάλισε τον κ. Βαρουφάκη ως πρώτη κίνηση.
Προς Θεού, έκανε πολύ καλά, αλλά δεν προχωράς σε μια τέτοια κίνηση πριν καν δεις έστω και λίγο φως από την άλλη πλευρά!
Δεν καθαρίζεις τον πρώτο τη τάξει, χωρίς να πάρεις ένα αντάλλαγμα από την άλλη πλευρά, έστω τον ELA.
Άλλωστε ο κ. Πρωθυπουργός ήταν που παραδέχθηκε δημόσια ότι στις 20 Φεβρουαρίου οι εταίροι τον εξαπάτησαν.
Και καλά, υποθέτουμε καλή τη πίστει, ότι θα πάρει ένα κούρεμα του χρέους.
Αν όμως όχι;
Τι θα πρέπει να βαφτίσει πάλι;
Οι Γερμανοί ΔΕΝ πιάνουν αιχμαλώτους.
Μέρα με την μέρα, ώρα με την ώρα, όσο πλησιάζουμε τη 5η Ιουνίου γίνεται φανερό πως το δημοψήφισμα δεν είναι πιά θέμα Δημοκρατίας ή αξιοπρέπειας.
Το δημοψήφισμα είναι μοναδική επιλογή επιβίωσης και το ΟΧΙ μονόδρομος.
Η ΕΕ του 2015 είναι για την Γερμανία, ότι ήταν η Ευρώπη για τον Χίτλερ το 1939:
«Ζωτικός χώρος».
Και δεν υπάρχει τίποτα και κανένας που να πείσει την Γερμανία, ότι η Ευρώπη δεν της ανήκει.
Δεν υπάρχει τίποτε και κανένας να πείσει τους Γερμανούς, ότι δεν έχουν δίκιο, ότι ο δικός τους δρόμος είναι λάθος, ότι δεν υπερέχουν από τους υπόλοιπους Ευρωπαϊκούς λαούς, ότι δεν πρέπει να ηγούνται και να καθοδηγούν τους υπόλοιπους Ευρωπαίους.
Και ας μην πιστέψουν ούτε για μια στιγμή οι υποστηριχτές του ΝΑΙ πως με την ψήφον τους θα κατευνάσουν την Γερμανία.
Γιατί κανένας μας δεν πίστεψε ότι τα τελευταία 5 χρόνια διαπραγματευόμασταν με την Ευρώπη. Ο μοναδικός και απόλυτος διαπραγματευτής στην άλλη μεριά του τραπεζιού ήταν πάντα η Γερμανία, ήταν μόνο η Γερμανία.
Και η Γερμανία απαιτεί πλήρη υποταγή και δεν σταματά μέχρι να την πετύχει.
Το ΟΧΙ είναι μονόδρομος.
Και πρέπει να είναι τόσο δυνατό ώστε να φοβηθούν ακόμα και εκείνοι που το πρότειναν.
Την κουτάλα σύντροφοι.
Μια διαφορετική πασαρέλα.
Άνθρωποι του πνεύματος, δημοσιογράφοι, εκπρόσωποι οργανώσεων, εκπρόσωποι της τοπικής και μείζονος αυτοδιοίκησης, εκπρόσωποι εργατικών σωματείων μαζί με το άγαλμα που λέγεται ΓΣΕΕ, ακόμα και ο Βούδας, έδωσαν το παρών για να μας πείσουν για το ΝΑΙ στο δημοψήφισμα της Κυριακής 5/6.
Θα πρέπει μάλλον να θεωρηθούν ως παράπλευρες απώλειες αυτού που ονομάζουμε capital controls.
Τέλος τα μεγάλα λόγια, τέλος η συμπάθεια προς τους αναξιοπαθούντες, τέλος οι ιδέες περί δικαιοσύνης και δημοκρατίας.
Τώρα κινδυνεύουν τα δικά μας πορτοφόλια! Ο δικός μας τραπεζικός λογαριασμός.
Και πως μπορεί ένας άνθρωπος της τέχνης του πολιτισμού, ένας αγωνιστής για το δίκαιο του εργάτη να ζήσει με 60€ την ημέρα;
Και πώς να στηθεί στην ουρά πίσω από τον συνταξιούχο για να πάρει όσα άφηνε για πουρμπουάρ στο βεστιάριο;
Αφεντικά και δούλοι το ίδιο γίναμε ούλοι.
Και αυτοδιορίστηκε προστάτης του μικροεπιχειρηματία, του συνταξιούχου, μόνο και μόνο για να προστατέψει το δικό του πορτοφόλι.
Δεν βγήκε να διαμαρτυρηθεί για τα συσσίτια της ντροπής.
Αγνόησε τον γέροντα που έψαχνε για φαγητό στα σκουπίδια.
Ενέκρινε με την σιωπή του τις συνθήκες γαλέρας του εργασιακού Μεσαίωνα που ζούμε.
Θεώρησε ως φυσιολογικές απώλειες τις χιλιάδες αυτοκτονίες.
Επικρότησε την κόλαση ψυχών που έχει μετατραπεί η χώρα.
Θεμελίωσε το δίκαιο του απασχολήσιμου..
Και τώρα με το ΝΑΙ απαιτεί και εκβιάζει εμένα για να προστατέψω το πορτοφόλι του!
Ανήκομεν εις την Δύσην.
Μόνο αν μπει η φωτογραφία της βασίλισσας στο 500euro, τότε και μόνο τότε το Ηνωμένο Βασίλειο θα συμμετάσχει στο club του euro, ανάφερε χαριτολογώντας φίλος από την Μεγάλη Βρετανία.
Μόνο που πίσω από την φλεγματική αυτή απάντηση των Βρετανών, κρύβεται μια μεγάλη αλήθεια.
Η Βρετανία έχει καεί από το κοινό νόμισμα.
Όχι από το euro αλλά από το ECU, τον πρόγονο του ενιαίου νομίσματος.
Όταν το 1992 η Βρετανική στερλίνα δέχθηκε την επίθεση των αγορών, (βλέπε Σόρος) ήταν η περίοδος που είχε «κλειδωμένη» ισοτιμία.
Σταθερή και κλειδωμένη ισοτιμία με το ECU, (European Currency Unit).
Για την ιστορία ο κ. Σόρος εν μια νυκτί ( 16/9/92) πούλησε 7 δις στερλίνες (που είχε δανειστεί) ενώ η Κεντρική Τράπεζα της Αγγλίας «έριξε» στην αγορά 50 δις λίρες για να στηρίξει το νόμισμά της αλλά απέτυχε.
Φήμες θέλουν το ΗΒ να καταγράφει ζημιές της τάξης των 3,4 δις λιρών ενώ ο Τζορτζ κέρδη 1 δις $.
Λίγα 24ωρα μετά την επίθεση, η Λίρα αποχώρησε από το ECU και προχώρησε σε υποτίμηση 15%.
Άγνωστο είναι αν το στοίχημα των 10 δις $ πληρώθηκε, γιατί η αγορά, το λιμάνι, επιμένει πως όλα αυτά έγιναν για ένα στοίχημα.
Αλλά όλα αυτά είναι Ιστορία, και από ότι μπορεί να καταλάβει κανείς οι Βρετανοί διδάσκονται από την Ιστορία τους.
Χωρίς δεύτερη σκέψη είπαν ΟΧΙ στο euro.
Στην Βασιλεύουσα όμως τα πράγματα είναι διαφορετικά.
Εμείς εδώ, είμαστε επιρρεπείς στα παραμύθια με κακούς δράκους και αγαθούς βασιλιάδες.
Για περισσότερα από 180 χρόνια συνεχίζουμε να προβάρουμε το φράγκικο φράκο.
«Ανήκομεν εις την Δύσην» είχε κράξει ο Εθνάρχης.
Και αυτή η κραυγή γίνεται ταφόπλακα για το Έθνος.
toufekiastoskotadi 