Monthly Archives: Φεβρουαρίου 2015
ΟΧΙ κ. Τσίπρα.
Πολύς ντόρος γίνεται τις τελευταίες μέρες για το αν θα πρέπει η συμφωνία με τους εταίρους ( e-mail Βαρουφάκη) να περάσει ή όχι από την Βουλή για επικύρωση.
Μέχρι και η Ν.Δ θυμήθηκε τις τελευταίες ώρες την αγάπη της για την Δημοκρατία και τις κοινοβουλευτικές διαδικασίες.
Μάλλον οι αρνητές του Ολοκαυτώματος της χώρας βρήκαν την κατάλληλη ευκαιρία να νομιμοποιήσουν τις μέχρι σήμερα πράξεις τους, και να κλείσουν την Συνταγματική τρύπα που άφησε το 1ο και 2ο μνημόνιο.
Αν υπάρχει έστω και ένας στο κυβερνητικό στρατόπεδο που να πιστεύει πως η «δημιουργική ασάφεια» του κ. Βαρουφάκη μπορεί κάποια στιγμή να χρησιμοποιηθεί με τρόπο που θα δένει πισθάγκωνα την χώρα, είναι καλύτερο για την κυβέρνηση να ανεχθεί για λίγο χρόνο τα ουρλιαχτά για μη δημοκρατικές διαδικασίες από τον Άδωνη.
Άλλωστε οι εταίροι μας μιλάν κιόλας για «τρίτη τροποποίηση. (Third Amendment Agreement)
Ας μην έλθει λοιπόν στην Βουλή.
Και ας δείξει (η Βουλή) κάποια άλλη στιγμή την δημοκρατική της ευαισθησία.
Υποτέλεια.
Πρέπει να έχουν περάσει περισσότερα από 20 χρόνια.
«Την εξουσία, την δύναμη πρέπει να την έχουν οι εργάτες. Αυτοί δημιουργούν τον πλούτο, αυτό μπορεί να φέρει την κοινωνική δικαιοσύνη»
Ήταν η πρώτη φορά που διαβάζοντας αυτά τα λόγια σε μια οθόνη P.C. κτύπησε ένα άλλο καμπανάκι μέσα μου.
Μάλλον όχι καμπανάκι, ολάκερη καμπάνα.
«Την εξουσία, την δύναμη την έχει όποιος έχει την πληροφορία.»
Και η πληροφορία έκανε την διαφορά τα τελευταία 30 χρόνια.
Όποιος έχει την πληροφορία, όποιος μπορεί να την διαχειριστεί, μπορεί να κάνει την διαφορά στον σύγχρονο κόσμο.
Όμως να και πάλι μετά από τόσα χρόνια αναγκάστηκα να αλλάξω γνώμη.
Η πληροφορία έγινε καθημερινότητά μας.
Ένας απίστευτος όγκος πληροφοριών διακινείται καθημερινά δίπλα μας, γύρω μας.
Πληροφορίες που πολλές φορές αλλάζουν σε νόημα και βαρύτητα με ταχύτητα δευτερολέπτου.
Έτσι κάποια στιγμή και αυτή ακόμα η δύναμη της πληροφορίας κατέρρευσε μέσα από τον ίδιο τον όγκο της, μέσα από την ίδια την ταχύτητά της.
Δεν έφτανε, δεν φτάνει μόνο η πληροφορία για να ελέγχεις, για να μπορείς να αντλείς δύναμη από την δύναμή της.
Ακόμα και ο έλεγχός της, χωρίς τουλάχιστον να σε πουν γραφικό ή δικτατορίσκο, είναι κάτι αδύνατον.
Το σωτήριον έτος 1455 μΧ ήταν το έτος “βλασφημία” για τα ιερατεία όλου του πλανήτη.
Με την εφεύρεση της τυπογραφίας τα κατώτερα στρώματα της κοινωνίας άρχισαν να ρίχνουν κλεφτές ματιές στην γνώση που τους ηγεμόνευε.
Για αρκετά χρόνια η αντίδραση του ιερατείου περιορίσθηκε στην καύση των βιβλίων.
Σήμερα που η πληροφορία και η γνώση βρίσκονται παντού απλά ψάχνουν τρόπο να την ακυρώσουν ή και να την αγνοήσουν.
Και αφού δεν μπορούν ποια να ελέγξουν την πληροφορία, άρχισαν να ελέγχουν τους ανθρώπους που την μεταδίδουν, ή την δημιουργούν.
Δεν χρειάζεται να ελέγξεις, να σκλαβώσεις, να φιμώσεις έναν ολόκληρο λαό.
Αρκεί να ελέγξεις, να υποτάξεις, να δωροδοκήσεις τις λίγες δεκάδες ή εκατοντάδες που ηγούνται αυτού του λαού.
Εύκολα έτσι πετυχαίνεις, ο τρόπος που εσύ σκέφτεσαι, η αλήθεια που εσύ επιθυμείς να είναι η νόμιμη και μόνη αλήθεια αυτού του λαού.
Η Δημοκρατία της Υποτέλειας προ και μέσα των πυλών.
Je suis……μαλάκας.
Σε όλους μας αρέσουν οι θεατρικές παραστάσεις.
Ομολογουμένως η πιο πετυχημένη των τελευταίων ετών ήταν η παρέλαση ευρωπαίων και άλλων ηγετών, σε έναν έρημο δρόμο του Παρισιού, δείχνοντας με αυτόν τον τρόπο την «αλληλεγγύη» τους για την σφαγή στο περιοδικό Charlie Hebdo.
Ήταν εύκολο να διακρίνεις σε αυτήν την κουστωδία την αφρόκρεμα των υπερασπιστών της ελευθερίας γνώμης και τύπου όπως οι κ.κ. Νετανιάχου, Σαμαράς, Ραχόι, Μέρκελ,
Αν και έδωσα μια πολύ προσεκτική ματιά στην φωτογραφία, μου ήταν αδύνατο να διακρίνω τον πολυαγαπημένο φίλο της Ελλάδος, υπουργό οικονομικών της φίλης, συμμάχου, δανείστριας και εταίρας (θηλυκό του εταίρος; ) Γερμανίας κ.κ. Wolfgang Schäuble
Είμαι όμως σίγουρος ότι ψυχικά, ίσως να μην μπορούσε σωματικά, ήταν εκεί μαζί με όλους τους υπόλοιπους, για να διαμαρτυρηθεί, και να δώσει υπόσχεση στους λαούς της Ευρώπης πως ότι έγινε ήταν έξω και πέρα από τον Ευρωπαϊκό πολιτισμό.
Αλλά πριν ο αλέκτωρ λαλήσει τρις, σε τούτην δω την μικρή Ευρωπαϊκή Επαρχία του χρέους το «Je suis Charlie» ξεψύχησε.
Οι Einsatzgruppen, μάλλον δεν έχουν διαβάσει Αριστοφάνη.
Εδώ λοιπόν, σε αυτήν την μικρή Ευρωπαϊκή επαρχία του χρέους, ο Πρωθυπουργός της χώρας, από βήματος Βουλής αφόρισε τον δημιουργό της γνωστής γελοιογραφίας από τον ιστότοπο της εφημερίδας «Αυγή».
Είχε κάνει το ίδιο λίγες μόνο μέρες πριν στο περιοδικό Stern.
Αν κάποιος είχε ενοχληθεί από την γελοιογραφία, θα μπορούσε η Ελληνική Κυβέρνηση να βγάλει μια ανακοίνωση, (αν και σε Δημοκρατίες, δεν είναι αυτή η δουλειά της) να βγάλει μια ανακοίνωση μέσω της διπλωματικής οδού, να βγει μια ανακοίνωση από το Γραφείο του Πρωθυπουργού, ή έστω να εκφράσει την αηδία του ο κηπουρός του Μαξίμου.
Γιατί θα έπρεπε να γίνει κάτι τέτοιο από τον Πρωθυπουργό και μάλιστα από βήματος της Βουλής;
Ποιος συμβούλεψε, γιατί δεν τολμώ ούτε καν να προφέρω τις λέξεις εκβίασε ή ανάγκασε, τον κ. Πρωθυπουργό να προβεί σε αυτήν την δήλωση και μάλιστα μέσα στο κοινοβούλιο;
Je suis……μαλάκας.
Στημένο το Παιγνίδι.
Δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά!
Το DNA επιβίωσης που κληρονόμησε ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ενεργό και ζωντανό.
Την κατάλληλη στιγμή βαφτίσαμε το κρέας, ψάρι.
Η Ριζοσπαστική Αριστερά, πλήρωσε πολύ ακριβά, και μαζί της η χώρα, τον χρόνο που ζήτησε από το ιερατείο της ΕΕ.
Τον χρόνο που ζήτησε για να σιγουρέψει την θέση της στο εγχώριο αλλά και ευρωπαϊκό πολιτικό σκηνικό.
Η Ριζοσπαστική Αριστερά στάθηκε μπρος στο ιερατείο ζητώντας ΜΟΝΟ μικρές αλλαγές, ελεημοσύνη, για τους πολίτες της χώρας που πένονται.
Δεν δυσκολεύθηκε να αποδεχθεί την άρνηση.
Και είναι σίγουρο πως κάποιοι αύριο θα βγουν να μιλήσουν για διαπραγματεύσεις που έγιναν «δια πυρός και σιδήρου».
Όμως πίσω και δίπλα από τις κάμερες της τηλεόρασης, πίσω και δίπλα από τα χωριστά δωμάτια που έγιναν οι διαπραγματεύσεις η εικόνα ήταν διαφορετική.
Η εικόνα έδειξε πως το παιγνίδι είναι στημένο.
Και αυτή η εικόνα ήταν και είναι οι Αγορές.
Την ώρα που ο καημένος ο παππούς στην Άνω Κολοπετινίτσα, έτρεμε και στεκόταν με προσοχή περιμένοντας την μια έκτακτη δήλωση μετά την άλλη, την ίδια αυτή ώρα η Αγορές ακολουθούσαν την καθημερινότητά τους.
Λίγο πάνω, λίγο κάτω τα χρηματιστήρια, λίγο πάνω λίγο κάτω τα νομίσματα.
Οι Αγορές ήξεραν, τα πρόβατα αγωνιούσαν.
Και πώς να μην γίνει αυτό όταν η κυβέρνηση ανέβηκε στις Βρυξέλλες ξεδοντιασμένη.
Άφησε πίσω την μη βιωσιμότητα του χρέους.
Ξέχασε την νομιμότητα του μνημονίου και της δανειακής σύμβασης.
Αποδέχθηκε το δικαίωμα των εταίρων να ελέγχουν την ανεξαρτησία της χώρας.
Πήγε να ζητιανέψει ψίχουλα για τους φτωχούς.
Πήρε ότι παίρνει κάθε φορά ένας ζητιάνος.
Υ.Γ.
Κ. Βαρουφάκη ο προηγούμενος μας τόνιζε ότι πρέπει να δουλέψουμε για να μας εμπιστευθούν οι αγορές.
Εσείς τονίσατε ότι περιμένετε να σας εμπιστευθούν οι εταίροι.
Εμπιστοσύνη λοιπόν.
Κανόνες.
«Όλοι οι Έλληνες είναι μαζί μας.»
Η φράση έχει ακουστεί από την σημερινή αλλά και από τις προηγούμενες κυβερνήσεις της χώρας.
Όλοι; ‘Όχι ακριβώς όλοι.
Σήμερα π.χ. δεν είναι μαζί μας-σας ο άστεγος, τα κανάλια δεν ανακοίνωσαν καν το όνομά του, ο άστεγος που βρήκε φρικτό θάνατο, μόλις δυο μέρες πριν στην προσπάθειά του να ζεσταθεί.
Δεν είναι μαζί σας-μας στην Ευρωπαϊκή ολοκλήρωση η γιαγιά που αυτοπυρπολήθηκε πριν από περίπου τρία χρόνια στην Ζάκυνθο για να πάψει να νοιώθει βάρος στα παιδιά της.
Δεν είναι μαζί μας-σας ο φοιτητής που πέθανε από τις αναθυμιάσεις μαγκαλιού στην προσπάθειά του να γίνει χρήσιμο μέλος της κοινωνίας μας.
Δεν είναι μαζί μας-σας οι 3 με 5 χιλιάδες συμπολίτες μας ( μια μικρή πόλη) που δεν ήταν φτιαγμένοι από το άριστο υλικό που η Άρχουσα Τάξη απαιτεί, και αυτοκτόνησαν τα τελευταία χρόνια της κατοχής.
Δεν είμαστε όλοι μαζί, δεν είμαστε όλοι μαζί σας.
Κάποιοι λείπουν και κάποιοι θα συνεχίσουν να λείπουν.
Η Ε.Ε δεν είναι, ούτε ποτέ ήταν η Ευρώπη των Λαών.
Είναι η Ευρώπη των συμφερόντων.
Ο κ. Schäuble δεν εκπροσωπεί τον φτωχό ή έστω τον μέσο Γερμανό πολίτη.
Ο κ. Schäuble εκπροσωπεί και αγωνίζεται για τα συμφέροντα της Bundesbank, της Bayer, της Deutsche Telekom AG, της Siemens.
Οι κανόνες που με τόση επιμονή το ιερατείο της ΕΕ ζητά να γίνουν σεβαστοί δεν είναι τίποτε περισσότερο από τις επιθυμίες όλων αυτών και ακόμα περισσότερων εταιρειών.
Οι κανόνες αυτοί δεν έχουν προβλέψει τίποτε, αλλά ούτε και θα προβλέψουν ποτέ, κάτι για τον πυρπολημένο άστεγο.
Μόνο, ίσως, ενός τύπου ελεημοσύνη για να πάψει ο καθένας από εμάς τους υπηκόους να βλέπει στο καμένο του κορμί το μέλλον μας.
Γη και Ύδωρ.
Οι κανόνες της δημοκρατικής Ευρώπης δεν επιδέχονται αμφισβήτηση πόσω μάλλον ανυπακοή.
Ακούστηκε από πολλούς η λέξη «ναυάγιο» για το σημερινό (16/2/2015) euro group.
Θα δεχόμουν με χαρά την λέξη τελεσίγραφο ακούγοντας τους υπουργούς του κ. Juncker.
Ο κ. Moscovici επεσήμανε ότι δεν υπάρχει εναλλακτική λύση.
Η Ε.Ε απαιτεί γη και ύδωρ από την Ελληνική κυβέρνηση και τους Έλληνες πολίτες.
Παράδοση άνευ όρων.
Ίσως όμως κάποιος θα πρέπει να θυμίσει στην Ευρώπη των Λαών ότι καμμιά χώρα δεν καταστράφηκε λόγω χρεωκοπίας.
Γονάτισε ίσως αλλά δεν έπεσε.
Ζήσαμε πολλά χρόνια χωρίς το euro.
Με όπλο την δραχμή μπήκαμε στο euro.
Το νόμισμα των 100 δρχ. είχε αντικαταστήσει για περισσότερο από μια δεκαετία την χρυσή λίρα στα σεντούκια των βορείων γειτόνων μας.
Δραχμές δανείστηκε το Γ’ ράιχ για να συνεχίσει τον πόλεμο.
Με δραχμές οι Έλληνες της Ανατολίας απέχτησαν ξανά την αξιοπρέπειά τους.
Και με δραχμές τούτη δω η χώρα ξαναγεννήθηκε από τις στάχτες του Β’ ΠΠ.
Στις 16/2/15 η Ελληνική Δημοκρατία και ο λαός τούτης εδώ της πατρίδας έλαβε ένα τελεσίγραφο.
Ακόμα και αν η σημερινή κυβέρνηση υποχωρήσει έχουμε υποχρέωση ως ελεύθεροι πολίτες να αντισταθούμε.
Γη και ύδωρ δεν παραδώσαμε ΠΟΤΕ.
Ο Σταύλος του Βασιλιά.
Όταν στις 10 Ιουν 2013 το Business Travel του περιοδικού “The Economist” με αφορμή ένα αφιέρωμα στο EL. Venizelos, είχε επισημάνει πως «οι ζητιάνοι δεν μπορεί να είναι επιλεκτικοί (“In reality, beggars can’t be choosers”) κάποιοι ίσως και να πιστέψαμε πως είχαμε φτάσει τον πάτο του βαρελιού.
Ήμασταν λάθος.
Ο μονόδρομος, που όλοι αποδεχθήκαμε, ήταν η μετουσίωση της μη επιλογής σε πράξη.
Και…..πάψαμε άραγε να είμαστε ζητιάνοι επειδή η κυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου δεν αναφέρει την λέξη “μονόδρομος”;
Στις προγραμματικές του δηλώσεις ο σημερινός Πρωθυπουργός δεν ζήτησε τίποτε που να θυμίζει τον ριζοσπαστικό χαρακτήρα του κόμματός του.
Σε πανηγυρικό ομολογουμένως τόνο (για να ακούν οι ημεδαποί) έκανε έκκληση για τίποτε περισσότερο από ανθρωπιστική βοήθεια, στην Ευρώπη των Λαών.
Σε μια Ευρωπαϊκή χώρα που όπως παραδέχθηκε στην Βουλή ο αδελφός της Ντόρας έχει χάσει μέρος (sic) της ανεξαρτησίας της, θα πρέπει να ερωτηθεί ο μισός πλανήτης για το αν μπορεί ο εργαζόμενος στον ιδιωτικό τομέα να μιλήσει απευθείας για τον μισθό του στον εργοδότη του.
Σύμφωνα με κάποιες, (όλες), δημοσκοπήσεις οι Έλληνες πολίτες είναι υπέρ της παραμονής της χώρας σε αυτό που πολλοί ονομάζουν ζουρλομανδύα του euro.
Και από ότι μπορώ να καταλάβω κανείς από τους εταίρους δεν έχει αντίρρηση σε αυτό.
Αρκεί να παραμείνουμε ως χώρα εκεί που μας αξίζει:
Στον Σταύλο του Βασιλιά.
Υπήκοοι, χωρίς ούτε καν δικαίωμα στην ζωή.
Η ΕΕ, το euro, οι πολιτικοί μας, δεν ξέρω τι φταίει περισσότερο ή όλα μαζί, έφεραν την χώρα, τους πολίτες της στο χειρότερο σημείο ένδειας.
Από τις προγραμματικές δηλώσεις του Πρωθυπουργού κατάλαβα πως, μάλλον, μας έχει αφαιρεθεί και αυτό το δικαίωμα της επαιτείας, ή έστω είναι κάτι που θα πρέπει να συζητηθεί εκτενώς.
Ο σταύλος του Βασιλιά σύμφωνα με τους εταίρους μας θα πρέπει να μας είναι αρκετός.
Εμείς θα συνεχίσουμε να είμαστε υπερήφανοι, μέσα στην ένδειά μας, που είμαστε για μια ακόμα φορά υπήκοοι μιας τεράστιας αυτοκρατορίας.
Υ.Γ.
Το σκίτσο είναι από το άλμπουμ “Λεφτά Υπάρχουν” του γελοιογράφου Σπύρου Δερβενιώτη.
Το τέρας που του μοιάζω.
(Μην πυροβολείτε τον πιανίστα)
Πριν από μόλις λίγους μήνες η ΕΕ απέρριψε αίτημα Ελλήνων και όχι μόνο, παραγωγών μελιού που ζητούσαν την προσθήκη επισήμανσης για το μέλι που παράγεται από μη γενετικά τροποποιημένη γύρη.
Μια από τις τελευταίες ενέργειες της κυβέρνησης Σαμαρά ήταν η προσπάθεια δημιουργίας δύο ελαιοτριβείων – μαμούθ, ένα στην Πελοπόννησο και ένα στην Κρήτη σε μια προσπάθεια να συγκεντρωθεί όλη η παραγωγή ελαιολάδου της χώρας σε αυτές τις δύο μονάδες.
Ένας από τους βασικούς λόγους που βοήθησαν στην συρρίκνωση της αγροτικής οικονομίας στην Ελλάδα, δεν είναι άλλος από τον θεσμό των επιδοτήσεων. Ο Έλληνας αγρότης πληρώνεται για να μην παράγει.
Αν κάποιος-α χάσει λίγο από τον ομολογουμένως πολύτιμο χρόνο του για να κάνει google το αρκτικόλεξο TTIP, ίσως και να βρεθεί προ εκπλήξεως.
Ο κ. Jean-Claude Juncker πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής υποστήριξε ότι οι εκλογές σε ένα κράτος-μέλος της ΕΕ δεν είναι αρκετός λόγος ώστε να αλλάξουν οι πολιτικές της Ένωσης.
Αυτή είναι όχι μια εικόνα της Ευρώπης, ΑΥΤΗ είναι η Ευρώπη.
Σε αυτήν την Ευρώπη που προωθεί με κάθε ευκαιρία τα γενετικά τροποποιημένα τρόφιμα και με το άλλο χέρι ανησυχεί για τις συνέπειες της υπερθέρμανσης του πλανήτη από το μεθάνιο των αγελάδων η Ελλάδα είναι το τιμώμενο μέλος.
Αυτήν την Ευρώπη, υποστηρίζει και θέλει να πιστέψουμε, ο κ. Τσίπρας και ο κ. Βαρουφάκης, ότι θα αλλάξει και αξίζει να προσπαθήσουμε.
Και ο χρόνος περνά!
Και όλοι εμείς αντιλαμβανόμαστε την αναγκαιότητα των αλυσίδων.
Αλυσίδες που σε πολλούς από εμάς έχουν μετατραπεί σε δεύτερο δέρμα.
Όταν το 1978 έληξε, για την Ελλάδα, ο Διεθνής Οικονομικός Έλεγχος, λίγοι, ελάχιστοι, από εμάς κατάλαβαν τι είχε συμβεί.
Και ακόμα λιγότεροι από τους πατεράδες και τους παππούδες μας γνώριζαν γιατί έπρεπε να αγοράζουν σπίρτα, αλάτι και λευκό πετρέλαιο από το «κρατικό» μονοπώλιο.
Αποδέχθηκαν ότι είχαν κληρονομήσει από τις προηγούμενες γενιές.
Οικονομική υποτέλεια, αόρατες αλυσίδες και ο μύθος της ψωροκώσταινας.
Τα παιδιά τους, εμείς, συνεχίζουμε στο ίδιο μοτίβο.
«Και το 20% από όσα λέει αν κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αρκετό.»
Μας φτάνει η ψευδαίσθηση της όποιας, κάποιας ελευθερίας.
Ανταλλάσσουμε, καθημερινά και με ευκολία, την αίσθηση ασφάλειας με την μείωση της αξιοπρέπειάς μας.
Ο ΣΥΡΙΖΑ θα πετύχει
Ο ρόλος του καλού «μπάτσου» ταιριάζει απόλυτα στο ύφος αλλά και την ιδεολογία του.
Και δεν θα χρειαστεί να προσπαθήσει πολύ για να μας πείσει πως είμαστε ελεύθεροι.
Αλλά και αν χρειασθεί να κάνει το «ηρωικό άλμα» ένα δημοψήφισμα θα επικυρώσει το πόσο μοιάζουμε με το Τέρας.
toufekiastoskotadi 