Μυθολογία για τις μάζες.

Αν κάποιος ψάξει να βρει κοινά σημεία, κοινούς παρανομαστές και κοινό τρόπο λειτουργίας ανάμεσα στα Αθλητικά Ποδοσφαιρικά Σωματεία και στα πολιτικά κόμματα ομολογουμένως θα εκπλαγεί.

Οπαδοί, ακόλουθοι, χρήσιμοι ηλίθιοι, αποτελούν τον όχλο που τα νομιμοποιεί.

Και φυσικά εσύ που αγόρασες το εισιτήριο ή το κουπόνι των 50€ δεν μπορεί να έχεις την απαίτηση η ομάδα ή το κόμμα να ακολουθήσει όσα εσύ θέλεις.

Άλλωστε θα βρω, ή θα δημιουργήσω άλλους εκατό που θα έχουν διαφορετική γνώμη από ότι εσύ προτείνεις.

Η γνώμη του Αρχηγού και Προέδρου πάντα σε πρώτο πλάνο. Πάντα για να δημιουργεί πλειοψηφίες.

Πλειοψηφίες και εχθρούς για να κρατά το κοπάδι μαζεμένο γύρω του, κοντά του, κοντά στην αυθεντία του.

Και αν οι πολλοί απατηθούν; Αν καταλάβουν το ψέμα;

Φωνή λαού, οργή Θεού μας θυμίζει ο πάνσοφος λαός.

Έχει όμως άραγε δίκιο; Πόσες φορές στην ιστορία της Ανθρωπότητας οι μάζες δεν έφεραν δικτατορίες; Πόσες φορές ο πεινασμένος όχλος δεν έτρεξε πίσω από εκείνον που του υποσχέθηκε την μεγαλύτερη μερίδα ψωμί;

Ας μην δώσω παραδείγματα.

Είναι αγενές να σπιλώνεις όσα και με τόση προσπάθεια, εμφύτευσε η Άρχουσα Τάξη, στους υπηκόους της.

Έτσι λοιπόν, ας μείνω μόνο στο Ελληνικό Σύνταγμα (άρθρο 1 παρ 2,3) «Θεμέλιο του πολιτεύματος είναι η λαϊκή κυριαρχία» και «Όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το Λαό, υπάρχουν υπέρ αυτού και του Έθνους και ασκούνται όπως ορίζει το Σύνταγμα».

Ποιες είναι οι Εξουσίες;

Στο σχολείο μάθαμε εκτελεστική δικαστική νομοθετική, στην ζωή μας μπήκε και μια τέταρτη, τα media.

Ο Λαός κυριαρχεί, δεν χρειάζεται Εξουσία.

Όλες οι Εξουσίες υποκλίνονται μπροστά του.

Και ας μην αναρωτηθεί κανένας για το προβοκατόρικο μεσαίο «Μ» στο αρκτικόλεξο ΜΜΕ. Η λέξη «μαζικής», ειδικά εδώ, οπωσδήποτε δεν μπορεί να είναι παρεξηγήσιμη.

Άλλωστε είμαστε ο κυρίαρχος λαός. Δεν είμαστε μάζα.

Ότι και να ψηφίσουμε, όπως και να ψηφίσουμε, (εκτός ίσως της Χ.Α. οπότε θα έρθει ο κ. Πρετεντέρης να μας κουνήσει το δάχτυλο, το σύστημα πάντα δημιουργεί ελεγχόμενους εχθρούς) όπως και να ψηφίσουμε λοιπόν έχουμε δίκιο.

«Ο Λαός έστειλε την ετυμηγορία του και θα πρέπει να την σεβαστούμε».

Ποιός όμως είναι ο λαός;

Με ποιόν μοιράζονται την Εξουσία οι Άρχοντες;

Με ποιόν θα μοιραστούν το άγγιγμα του Μήδα; Την χήνα που κάνει τα χρυσά αυγά;

Αυταπάτες, φαντασιώσεις των αδυνάτων.

Το όπιο του λαού όπως θα φώναζε και ο Μεγάλος Δεσμώτης.

Εσύ αποφασίζεις! Και σε κοιτάζει με τα γεμάτα αγωνία μάτια του.

Και εσύ τον πιστεύεις. Πιστεύεις πως εσύ αποφασίζεις.

Πως είσαι κυρίαρχος της ζωής σου. Άρχοντας. Πως αγγίζεις το Όνειρο. Πορφυρογέννητος. Εσύ έχεις την Εξουσία. Είσαι μονάδα. Δεν ανήκεις στην μάζα.

Είσαι ξεχωριστός. Είσαι Κύριος με Κάπα κεφαλαίο.

Παύεις να είσαι γρανάζι. Αναβαθμίστηκες, αναβαπτίστηκες.

Ο Κυρίαρχος Λαός.

Και τον-τους πιστεύεις. Και ακολουθείς.

Ο Ακόλουθος, ο Κόμης της Καλτσοδέτας, ο Κυρίαρχος Λαός.

Και την ίδια ώρα για να αγοράσουν την καρέκλα που κάθονται, σε έχουν πουλήσει εσένα και τα παιδιά σου. Έχουν υποθηκεύσει το σπίτι σου, στους δανειστές, τον μισθό σου, την σύνταξή σου, τον αέρα που αναπνέεις.

Θεέ μου πόσο όμορφο είναι να έχω 10 εκατομμύρια σκλάβους να δουλεύουν για μένα και όποια ώρα γουστάρω να παίρνω από αυτούς όσα και ότι θέλω.

Και όλα αυτά να τα λέω Δημοκρατία.

Και όποιος φέρνει αντίρρηση να τον φωνάζω ακραίο, λαϊκιστή, απολίτιστο, εχθρό της κοινωνίας, παράλογο.

Αλλά έχουμε Δημοκρατία!

Είμαστε ο Κυρίαρχος Λαός. Όλες οι Εξουσίες πηγάζουν από εμάς.

Από μένα, από εσένα, ακόμα και από τον ζητιάνο στην πλατεία που τώρα σέρνεται για να αποφύγει την βροχή.

Εμείς ο Κυρίαρχος Λαός.