Στημένο το Παιγνίδι.
Δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά!
Το DNA επιβίωσης που κληρονόμησε ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ενεργό και ζωντανό.
Την κατάλληλη στιγμή βαφτίσαμε το κρέας, ψάρι.
Η Ριζοσπαστική Αριστερά, πλήρωσε πολύ ακριβά, και μαζί της η χώρα, τον χρόνο που ζήτησε από το ιερατείο της ΕΕ.
Τον χρόνο που ζήτησε για να σιγουρέψει την θέση της στο εγχώριο αλλά και ευρωπαϊκό πολιτικό σκηνικό.
Η Ριζοσπαστική Αριστερά στάθηκε μπρος στο ιερατείο ζητώντας ΜΟΝΟ μικρές αλλαγές, ελεημοσύνη, για τους πολίτες της χώρας που πένονται.
Δεν δυσκολεύθηκε να αποδεχθεί την άρνηση.
Και είναι σίγουρο πως κάποιοι αύριο θα βγουν να μιλήσουν για διαπραγματεύσεις που έγιναν «δια πυρός και σιδήρου».
Όμως πίσω και δίπλα από τις κάμερες της τηλεόρασης, πίσω και δίπλα από τα χωριστά δωμάτια που έγιναν οι διαπραγματεύσεις η εικόνα ήταν διαφορετική.
Η εικόνα έδειξε πως το παιγνίδι είναι στημένο.
Και αυτή η εικόνα ήταν και είναι οι Αγορές.
Την ώρα που ο καημένος ο παππούς στην Άνω Κολοπετινίτσα, έτρεμε και στεκόταν με προσοχή περιμένοντας την μια έκτακτη δήλωση μετά την άλλη, την ίδια αυτή ώρα η Αγορές ακολουθούσαν την καθημερινότητά τους.
Λίγο πάνω, λίγο κάτω τα χρηματιστήρια, λίγο πάνω λίγο κάτω τα νομίσματα.
Οι Αγορές ήξεραν, τα πρόβατα αγωνιούσαν.
Και πώς να μην γίνει αυτό όταν η κυβέρνηση ανέβηκε στις Βρυξέλλες ξεδοντιασμένη.
Άφησε πίσω την μη βιωσιμότητα του χρέους.
Ξέχασε την νομιμότητα του μνημονίου και της δανειακής σύμβασης.
Αποδέχθηκε το δικαίωμα των εταίρων να ελέγχουν την ανεξαρτησία της χώρας.
Πήγε να ζητιανέψει ψίχουλα για τους φτωχούς.
Πήρε ότι παίρνει κάθε φορά ένας ζητιάνος.
Υ.Γ.
Κ. Βαρουφάκη ο προηγούμενος μας τόνιζε ότι πρέπει να δουλέψουμε για να μας εμπιστευθούν οι αγορές.
Εσείς τονίσατε ότι περιμένετε να σας εμπιστευθούν οι εταίροι.
Εμπιστοσύνη λοιπόν.
Λυδία, ευχαριστώ.
Δεν προειδοπειώ, ελπίζω.
Ότι γράφεις. ότι τραγουδάς δείχνει και μια συνεργασία σαν κοινωνία.
Το πρόβλημα δεν είναι η κοινωνία.
Το πρόβλημα είναι όσοι, για να άρχουν χωρίζουν και ματώνουν κοινωνίες.
Και βασικό όργανο στον διχασμό της κοινωνίας είναι οι πολτικές ιδεολογίες.
Όλοι μας περιμένουμε και ελπίζουμε από κάποιον άλλο να μας σώσει.
Όλοι μας φοράμε τα χρωματιστά γυαλιά μια πολιτικής ιδεολογίας για να δούμε τον κόσμο όπως θέλουν αυτοί.
Η Άρχουσα Τάξη (και δεν έχει σημασία αν το πολιτικό, οικονομικό, σύστημα είναι καπιταλισμός, φασισμός, δυτικού τύπου δημοκρατία, σοσιαλισμός, κομμουνισμός) έχει πετύχει να θεωρούμε τις δικές της ανάγκες δικές μας.
Η κοινωνία (άσχετα αν κάποιος από εμάς πρέπει να μαζεύει τα σκουπίδια π.χ,) συνεργάζεται έστω και με μικροσυγκρούσεις.
Η συνεργασία όμως αυτή και το αποτέλεσμα που παράγει γίνεται λεία σε αυτό που λέμε 1% σε όλα τα πολιτικοοικονομικά συστήματα.
Το παιχνίδι είναι στημένο.
Ας προσπαθήσουμε να βγάλουμε τις μάσκες (όχι την δική μου, όχι ακόμα) και να δούμε τον κόσμο φορόντας οτιδήποτε άλλο εκτός από τα γυαλιά που μας έχουν δώσει.
Προειδοποιείς οτι ο λαός τιμωρεί. Αλλα ποιο κομμάτι του λαού? Με ποιόν τρόπο ? Υπάρχει μια πραγματικότητα που δεν μπορεί να την αλλάξει καμιά πολιτική ιδεολογία. Και είναι η εξής απλή>Η άγκυρα η δικιά μου είναι το πανί ενός άλλου.Υπ΄’αυτή την έννοια ναι ..το παιχνίδι είναι στημένο απο καταβολής κόσμου. https://www.youtube.com/watch?v=qZOUYrBfXhc#t=40
Παράθεμα: Στημένο το Παιγνίδι. | Gnorizo.gr