100.000.000.000.

Λίγοι είναι αυτοί που δεν έσπευσαν να χλευάσουν την Ραχήλ Μακρή για την πρότασή της να τυπώσει η ΤτΕ ένα αρκετά σεβαστό ποσόν στην περίπτωση που η ΕΚΤ διακόψει την παροχή ρευστότητας προς την χώρα.

Ακόμα και όσοι από εμάς δεν είχαν ξανακούσει το αρκτικόλεξο ELA (Emergency Liquidity Assistance).

Δεν είμαι σε θέση αλλά ούτε και έχω τις γνώσεις να κρίνω την συγκεκριμένη πρόταση.

Μπορεί και να μην θέλω.

Θα μείνω όμως στις αντιδράσεις.

Είμαστε, γίναμε η χώρα της απολύτου ηθικής και νομιμότητας.

Οτιδήποτε μη συμβατικό, οτιδήποτε έρχεται σε αντίθεση με το «δίκαιο» των πιστωτών αφορίζεται.

Κανείς δεν μπορεί να ξεχάσει τον ρόλο του GAP στην υποδούλωση της χώρας.

Και κανείς δεν μπορεί να μην δει την ιδιοτέλεια πίσω από την πρότασή του λίγα χρόνια πριν για την διεξαγωγή δημοψηφίσματος την χώρα.

Αλλά αναρωτιέμαι και πάλι:

Τι κινδύνους μπορεί να κρύβει για μια χώρα με δημοκρατικό πολίτευμα η διεξαγωγή δημοψηφίσματος; Για ποιόν λόγο λυτοί και δεμένοι, απέκρουσαν με τόση βδελυγμία τη συγκεκριμένη πρόταση;

Ήταν θέληση των Ελλήνων πολιτών η απόφαση για την μη διεξαγωγή του;

Αλλά ας ξαναδούμε τον ELA της κ. Μακρή.

Όπως ανέφερα και παραπάνω δεν ξέρω τι εργαλείο είναι αυτό.

Όμως ξέρω ότι την εποχή που το Δημοκρατικό Τόξο και οι ακολουθούντες το Σύνταγμα και τους νόμους ταγοί της εξουσίας στην Ελλάδα, προετοίμαζαν κρεββάτι του Προκρούστη για τον καθέναν από εμάς, την ίδια ακριβώς εκείνη στιγμή στην Ιρλανδία η χώρα έκανε σωστή χρήση αυτού του εργαλείου και έβγαινε από την κρίση χωρίς να ταπεινώσει και να συκοφαντήσει τους πολίτες της.

Αλλά ξέχασα. Εμείς είμαστε τα καλά παιδιά.